بررسی تأثیر استفاده از پلیمر فراجاذب آب در نهال‏ کاری عرصه‌های بیابانی از نظر میزان استقرار و هزینه (مطالعۀ موردی: استان سمنان)

در این پژوهش تأثیر و هزینة کاربرد دو نوع هیدروژل به نام‏های تجاری آکوازورب و هربوزورب بر افزایش استقرار نهال‏ها در دو نوع خاک با شوری 5/4 و 8 دسی‏زیمنس/ متر) مطالعه شد. فراجاذب‏ها در دو سطح 5/0 و 1 درصد وزنی در هنگام کاشت نهال‏ها به صورت هیدراته با خاک مخلوط شد. کاشت نهال‏ها در عرصة طبیعی با استانداردهای دستورالعمل فنی کاشت نهال منابع طبیعی انجام گرفت. در پایان نتایج نشان داد میزان استقرار نهال‏ها در تیمار شاهد حدود 40 درصد است و درصد استقرار نهال‏ها در بستر غنی‏شده با هیدروژل به طور معنی‏دار و تا حد مطلوب (۸۰ درصد) افزایش یافته ‏است. شوری خاک تفاوت معنی‏داری در استقرار نهال‏ها ایجاد نکرد. با مقایسة نتایج با طرحی اجراشده در زمان و شرایط مشابه، مقدار افزایش هزینه و صرفه‏جویی در مصرف آب تعیین شد. مقایسة مذکور نشان داد مصرف آب در هر دور 30 درصد و تعداد دورة آبیاری 33 تا 50 درصد کاهش یافته است. میزان افزایش هزینه نسبت به طرح شاخص از 2- تا 29 درصد به‌ترتیب برای هربوزورب با سطح 5/0 درصد و آکوازورب با سطح 1 درصد اندازه‏گیری شد. با توجه به این نتایج کاربرد فراجاذب هربوزورب با سطح 5/0 درصد و آکوازورب 5/0 با حدود 5/2 درصد افزایش استقرار به ازای هر یک درصد افزایش هزینه بهترین تیمار بودند. کاربرد فراجاذب به میزان 1 درصد در مقدار استقرار نسبت به تیمار 5/0 درصد افزایش معنی‏داری نداشت، بنابراین، موجب اتلاف منابع می‌شود و در این شرایط پیشنهاد نمی‏شود.