بررسی تأثیر آموزش بر کیفیت زندگی در بیماران دچار پای دیابتی در بیمارستان‌های آموزشی شهر ارومیه

تاریخ دریافت 05/11/1394 تاریخ پذیرش 21/01/1395 چکیده پیش‌زمینه و هدف: بیماری دیابت یکی از معضلات مهم بهداشتی درمانی جامعه جهانی است که گاه می‌تواند منجر به گانگرن و حتی قطع عضو و تحمیل بار مالی، روانی و کاهش کیفیت زندگی در سراسر عمر بیمار شود. از سوی دیگر تأثیر آموزش به بیمار توسط پرستار بر کیفیت زندگی بیماران دچار بیماری‌های مزمن به‌عنوان یکی از نقش‌های پرستار مورد تأکید قرار گرفته است. مطالعه حاضر باهدف مقایسه اثرات آموزش بر کیفیت زندگی در بیماران دچار پای دیابتی در بیمارستان‌های آموزشی شهر ارومیه در سال 1394 انجام شد. مواد و روش‌ کار: این مطالعه نیمه تجربی طی دو مرحله قبل و بعد از آموزش بر روی 136 بیمار دیابتی که به‌صورت تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تخصیص داده شدند انجام شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی خاص بیماران دارای زخم پای دیابتی (DFS) بود که قبل از مداخله، به‌صورت مصاحبه حضوری تکمیل گردید و بعد از تعیین نیازهای آموزشی، یک برنامه آموزشی برای گروه مداخله انجام شد. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS18 با استفاده از آمار توصیفی و آزمون زوجی و آنالیز واریانس تجزیه‌و‌تحلیل شدند. یافته‌ها: 72 در صد از افراد شرکت‌کننده را مردان و 28 درصد از افراد را زنان تشکیل می‌دادند و میانگین سنی این افراد 58/53 سال بود. در بررسی ارتباط کیفیت زندگی با متغیرهای موردبررسی، ارتباط معنی‌داری بین متغیر سن، جنس، وضعیت مالی، سطح تحصیلات، وضعیت تأهل و کیفیت زندگی هر دو گروه موردبررسی یافت شد. همچنین بررسی میانگین و انحراف معیار دو گروه آزمون و کنترل نشان داد که پس از آموزش میانگین کیفیت زندگی گروه کنترل در ابعاد مختلف پایین‌تر از گروه آزمون و تأثیر آموزش بر کیفیت زندگی در بیماران دچار پای دیابتی معنی‌دار می‌باشد (05/0< p). بحث و نتیجه‌گیری: ارائه آموزش‌های مناسب در زمینه پیشگیری از عوارض و تأخیر در بهبود و درمان پای دیابتی از طریق بالاتر بردن سطح آگاهی مددجویان می‌تواند سبب افزایش کیفیت زندگی در بیماران دچار پای دیابتی گردد.