بررسی اضطراب و افسردگی و سلامت جسمی افراد مراقبت کننده از سالمندان مبتلا به سکته مغزی و کهنسالان

مقدمه: به طور قطع با پیشرفت‌های بهداشتی- درمانی، بهبود وضع تغذیه و مراقبت‌های مختلف، امروزه متوسط طول عمر در اغلب جوامع افزایش یافته و این امر با میزان توسعه صنعتی و فناوری جامعه ارتباط دارد. جمعیت سالمندان، در کلیه جوامع رو به افزایش است. از آنجا که بیماران و سالمندان نیازمند کمک مراقبین هستند، از این رو سلامت مراقبین نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. روش: این پژوهش یک مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی می‌باشد که بین سال‌های 1392-1391 در استان تهران انجام شد. 200 مراقب (101 نفر مراقب سالمند کهولت سن، 99 نفر مراقب سالمند سکته مغزی)، به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب و مورد مطالعه قرارگرفتند. در این نمونه 67نفر مرد و 120 نفر زن شرکت داشتند. برای جمع آوری اطلاعات از روش مصاحبه نیمه ساختارمند، پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه افسردگی بک ، پرسشنامه اضطراب کتل و پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 سوالی استفاده شد. تحلیل داده‌ها با آزمون‌های آماری کولموگراف اسمیرنف، یومن ویتنی، تی مستقل و تحلیل واریانس عاملیِ چندمتغیری انجام شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که 5/50 درصد مراقبین کهولت سن و 5/49 درصد مراقبین سکته مغزی بودند که از این بین بطور میانگین 49/66 درصد از مراقبین سالمندان کهولت سن و 99/71 درصد از مراقبین سالمندان سکته مغزی سلامت جسمی داشتند. همچنین افسردگی در بین مراقبین کهولت سن 22/14درصد و در بین مراقبین سکته مغزی 76/13درصد بود. اضطراب مراقبین کهولت سن 00/36درصد و اضطراب مراقبین سکته مغزی 04/35درصد بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مراقبین برای انجام وظایف مراقبتی از بیماران و سالمندان به دانش، مهارت و بینش نیاز دارند. مراقبینی که برای انجام وظایف از آمادگی لازم و حمایت کافی برخوردارند، مشکلات جسمی و روانی کمتری دارند.