بررسی ارزش تشخیصی ضخامت سگمان تحتانی رحم با سونوگرافی شکم در میزان از هم گسیختگی حین سزارین و تعیین فاکتورهای مرتبط با آن

مقدمه: اندازه­گیری هدفمند ضخامت سگمان تحتانی رحم قبل از زایمان، اطمینان از موفقیت انجام زایمان طبیعی بعد از سزارین را با پیش‌بینی عوارض خطرناک احتمالی افزایش می­دهد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی پیش‌گویی کنندگی ضخامت سگمان تحتانی رحم با سونوگرافی شکمی بر میزان از هم گسیختگی و تعیین فاکتورهای مرتبط با آن در زنان با سابقه و بدون سابقه سزارین انجام شد. روش‌کار: این مطالعه هم‌گروهی آینده‌نگر در سال 1395 بر روی 168 نفر از زنان باردار با سابقه سزارین قبلی (84 نفر) و بدون سابقه سزارین (84 نفر) مراجعه‌کننده به بیمارستان علوی اردبیل انجام شد. میزان ضخامت سگمان تحتانی رحم بین هفته‌های 40-36 بارداری به روش بررسی از روی شکم با دستگاه سونوگرافی با پروب عمقی تعیین شد. در زمان انجام سزارین، ضخامت سگمان تحتانی رحم، وزن و آپگار نوزاد اندازه‌گیری و ثبت شد. همچنین از هم‌گسیختگی رحم در بیماران با سابقه سزارین قبلی ثبت گردید. ارتباط ضخامت سگمان تحتانی با سن مادر، سن بارداری، اندیکاسیون سزارین قبلی، فاصله دو زایمان، وزن جنین و از هم گسیختگی دیواره رحم تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون تی انجام شد. یافته­ها: بر اساس ارزیابی‌های قبل از عمل، ضخامت سگمان تحتانی رحم در گروه با سابقه سزارین 99/1±26/4 میلی‌متر و در گروه بدون سزارین 6/1±11/6 میلی‌متر بود (001/0>p). ضخامت سگمان تحتانی رحم هم در سونوگرافی قبل از عمل و هم در حین جراحی در دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری داشت (001/0>p). همچنین اختلاف آماری معنی‌داری بین فاصله زایمان­ها با میزان ضخامت سگمان تحتانی رحم و نیز میزان از هم گسیختگی مشاهده شد (001/0>p). بین سن مادر، سن بارداری، شاخص توده بدنی مادر، آپگار دقیقه پنجم با ضخامت سگمان تحتانی رحم اختلاف آماری معنی‌داری مشاهده نشد (05/0