بررسی ارتباط وضعیت امنیت غذایی خانوار و برخی عوامل اقتصادی- اجتماعی با ضریب هوشی کودکان در سال 1395درمشهد

مقدمه  ناامنی غذایی از مقوله­هایی است که تاثیر جدی بر وضعیت تغذیه افراد جامعه برجای می­گذارد. ضریب هوشی از شاخصه­های ارزیابی میزان کارایی افراد است. تاکنون درباره وضعیت امنیت غذایی و عوامل اجتماعی- اقتصادی خانوار مرتبط با ضریب هوشی کودکان، مطالعات محدودی صورت گرفته است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط وضعیت امنیت غذایی خانوار و برخی عوامل اقتصادی- اجتماعی با ضریب هوشی در کودکان پیش دبستانی شهر مشهد انجام شده است. روش کار  در این مطالعه مقطعی _ توصیفی که از ابتدای شهریور 1394 تا پایان مهر 1395 در پیش دبستانی­های شهر مشهد انجام شد و براساس پرسشنامه امنیت غذایی 18 گویه­ای USDA، 200 کودک در گروه امن غذایی و 200 کودک در گروه ناامن غذایی قرار گرفتند. اعضای هر گروه به صورت 1 به 1 از نظر سن و جنس همسان سازی شدند. گروه سنی کودکان مورد مطالعه بین 6-4 سال قرار داشت. پرسشنامه امنیت غذایی 18 گویه­ای USDA و پرسشنامه اطلاعات عمومی، از طریق مصاحبه با مادر تکمیل شد. ارتباط بین متغیرهای کیفی و کمی با ضریب هوشی با آزمون کای مربع (Chi-Square)، تی مستقل(T-Independent) و تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) تعیین­شد. نتایج میانگین ضریب هوشی کلامی، عملی و کلی در گروه ناامن غذایی بدون گرسنگی به ترتیب 24/13±75/98، 56/12±94/102 و 04/11±84/100 بود که از میانگین ضریب هوشی کودکان در گروه امن غذایی، پایین­تر بود. ضریب هوشی با شغل سرپرست خانوار (کارمند بودن)، شاغل بودن مادر، تحصیلات بالاتر سرپرست و مادر، شخصی بودن مسکن و وضعیت اقتصادی خوب ارتباط معنی داری داشت. نتیجه گیری  امنیت غذایی از طریق تاثیر بر تغذیه و به عنوان یک فاکتور استرس زایی که کل خانواده را درگیر می­کند، بر ضریب هوشی موثر است.