بررسی ارتباط هیپرناترمی نوزادان با نحوه شیردهی مادر در نوزادان بستری شده در بیمارستان قائم (عج) مشهد

مقدمه: کاهش شدید دریافت شیر مادر طی روزهای اول زندگی منجر به کاهش وزن، نارسائی کلیه و هیپرناترمی می‌گردد. مطالعه حاضر به بررسی ارتباط هیپرناترمی نوزادان با نحوه شیردهی مادر می‌پردازد. روش‌کار: : این مطالعه مقطعی- توصیفی از سال 1384-1390 بر روی670 نفر از نوزادان مراجعه کننده به درمانگاه و بخش نوزادان بیمارستان قائم (عج) مشهد، پس از کسب رضایت والدین انجام شد. ابتدا شرح حال کاملی از مادر و نوزاد در زمینه مشکلات بارداری و زایمان، نحوه شیردهی و اولین زمان شروع شیردهی با استفاده از پرسشنامه اخذ گردید. سپس نوزادان براساس میزان سدیم خون، به 2 گروه ایزوناترمی و هیپرناترمی (سدیم ≥mg/dl 150) تقسیم شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و کای-دو و نرم افزار SPSS (نسخه 5/11) انجام شد. سطح p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: براساس یافته‌های مطالعه حاضر، میانگین سنی (911/0=p)، نمره آپگار (192/0=p)، زمان اولین شیردهی (081/0=p) و طول مدت شیردهی (108/0=p) در دو گروه ایزوناترمی و هیپرناترمی تفاوت آماری معنی‌داری نداشت. اما وزن هنگام بستری (021/0=p)، تعداد دفعات شیردهی (001/0>p)، وضعیت شیردهی مادر (001/0>p)، رفلکس جاری شدن شیر در پستان مادر (001/0>p)، نوع تغذیه (001/0>p)، پرشدگی پستان بعد از زایمان و بعد از شیردهی (001/0>p)، نرم‌شدگی پستان بعد از شیردهی (001/0>p)، دفعات ادرار (001/0>p)، دفعات مدفوع (001/0>p) و طول‌مدت بستری‌شدن مادر در بیمارستان (007/0=p) بین دو گروه تفاوت معنی‌داری داشت. نتیجه‌گیری: کنترل وزن نوزاد، دفعات شیردهی، وضعیت شیردهی، تغییرات پستان در شیردهی و دفعات ادرار و مدفوع ممکن است در تشخیص زودرس کاهش دریافت شیر و کنترل عوارض ناشی از آن مؤثر باشد.