بررسی اثر ناهمگنی‌های بافت بر توزیع دوزچشمه ایریدیم-192 در براکی تراپی

زمینه و هدف: اشکال پروتکل انجمن فیزیک پزشکی آمریکا (AAPM, TG43) برای دزیمتری براکی­تراپی این است که اثر وجود ناهمگنی­های بافتی (استخوان، ریه، ...) بر توزیع دوز به­هنگام به­کارگیری پارامترهای دزیمتری حاصله در نرم­افزارهای طراحی درمان در نظر گرفته نمی­شود. هدف از این تحقیق بررسی اختلافات دوز با و بدون وجود این ناهمگنی­ها در براکی­تراپی با چشمه ایریدیم-192 است.  روش بررسی: با استفاده از روش شبیه­سازی مونت­کارلو کد MCNP4C توزیع دوز چشمه ایریدیم-192 میکروسلکترون با آهنگ دوز بالا جاگذاری شده در مرکز فانتوم همگن آب محاسبه شد. در شبیه­سازی جداگانه ناهمگنی­های استخوان، ریه، هوا و بافت نرم در نظر گرفته شد. تأثیر فاصله ناهمگنی­ها از چشمه و اثر موقعیت چشمه در داخل فانتوم بر توزیع دوز ارزیابی شد.  یافته­ها: کاهش دوز بعد از ناهمگنی استخوان و افزایش دوز بعد از ناهمگنی­های هوا و ریه محاسبه گردید. ناهمگنی بافت نرم تأثیر معناداری بر توزیع دوز نشان نداد. ولی با افزایش فاصلة چشمه از مرکز فانتوم، به­دلیل کاهش پراکندگی میزان دوز کاهش پیدا می­کرد. نتیجه­گیری: وجود ناهمگنی­های استخوانی، ریه و هوا به­خصوص در نزدیکی محل کاشت چشمه ایریدیم-192 می­تواند توزیع دوز را در مقایسه با فانتوم همگن آب تغییر دهد. در نرم­افزارهای طراحی درمان آینده برای تخمین دقیق­تر دوز می­بایستی اثر این ناهمگنی­ها بر توزیع دوز در نظر گرفته شود. به­علاوه برای دستیابی به دوز دقیق، دزیمتری باید در فانتوم با اندازه کافی بزرگ برای ایجاد میزان صحیح پراکندگی انجام شود.