بررسی اثر عصاره گیاه شقایق (Papaver rhoeas L.) بر القای پرش و اسهال توسط نالوکسان در موش های سوری وابسته به مرفین

شیوع اعتیاد به اپیوییدها در کشور ما نسبتاً بالا می‌باشد. این مشکل به دلیل ناشناخته بودن مکانیسم‌های اعتیاد تاکنون حل نشده است. در این تحقیق عصاره آبی الکلی گیاه شقایق Papaver rhoeas L.بر کسب و بیان وابستگی فیزیکی به مرفین در موش های سوری نژاد N-MARI به محدوده وزنی 25-20 گرم بررسی شد. حیوانات به روش زرین دست به مرفین وابسته می شدند و عصاره گیاه بعد یا در حین تزریق مرفین به آنها تزریق می شد. سپس بروز علایم سندرم ترک با تجویز نالوکسان (4 میلی گرم بر کیلوگرم) بررسی شد. نتایج نشان دادند که تجویز نالوکسان در موش هایی که در روزهای قبل مرفین (5/12، 25 و 50 میلی گرم بر کیلوگرم) دریافت کرده بودند باعث افزایش وزن مدفوع حیوانات گردید (اسهال). این افزایش در گروه دریافت کننده دوز (50 میلی گرم بر کیلوگرم) مرفین کاملاً معنی دار بود. همچنین تجویز نالوکسان به حیوانات وابسته به مرفین سبب افزایش تعداد پرش های حیوانات شد که این مسأله باز هم در گروه دریافت کننده مرفین (50 میلی گرم بر کیلوگرم) شدیدتر بود. از سوی دیگر تجویز عصاره با دوزهای (25، 50 و 100 میلی‌گرم بر کیلوگرم) نسبت به گروه سالین هیچ گونه تغییری در میزان مدفوع یا تعداد پرش های حیوانات ایجاد نکرد. تجویز عصاره گیاه مذکور با دوزهای فوق قبل از تجویز مرفین (50 میلی گرم بر کیلوگرم) سبب کاهش معنی دار میزان مدفوع و افزایش میزان پرش‌های حیوانات گردید. همچنین تجویز عصاره (25، 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم) به حیواناتی که در روزهای القای وابستگی، مرفین با دوز (50 میلی گرم بر کیلوگرم) دریافت کرده بودند سبب کاهش حجم مدفوع و پرش حیوانات شد. از این آزمایش‌ها استنباط می‌شود که عصاره گیاه شقایق سبب کاهش علایم سندرم ترک در موش‌ها وابسته به مرفین می‌شود و از این عصاره می‌توان در درمان سندرم ترک استفاده کرد.