بررسی اثر درمانی تیامین (ویتامین ب1) در بهبود عوارض عروقی بیماران دیابتی

مقدمه و هدف: شیوع روز افزون و پاتوژنز متغیر بیماری دیابت، بر لزوم اتخاذ راهبردهای درمانی جدید تاکید می کند. امروزه در درمان دیابت، پزشکان به کنترل قند خون تمرکز دارند و اغلب نیاز به محافظت در برابر عوارض دیابت مانند رتینوپاتی، نفروپاتی و نوروپاتی نادیده گرفته می شود. مطالعات متعددی حاکی است که بیماران مبتلا به دیابت در معرض کمبود تیامین )ویتامین ب1) می باشند؛ که این ویتامین کوفاکتور بسیاری از آنزیم های متابولیسم کربوهیدرات است. لذا هدف از این مطالعه، مروری بر نقش تیامین در متابولیسم انرژی و میزان اثر بخشی تیامین در کاهش عوارض ثانویه دیابت می باشد. روش کار: این مطالعه مروری باجستجو در متون موجود در پایگاه های اطلاعاتی فارسی شامل Iranmedex،SID ، Magiran  و انگلیسی Scopus، Google scholar،Pubmed ، proquest با کلید واژه های تیامین، دیابت، رتینوپاتی، نوروپاتی و نفروپاتی مربوط به سال های 2015-1988 انجام گردید. به طور کلی از بین 50 مقاله به دست آمده، 38 مقاله که متن کامل آن ها موجود بود، مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها و نتایج: داده های تجربی نشان می دهند که تیامین بسیاری از مسیرهای آسیب رسان هایپرگلایسمی مانند مسیر هگزوزآمین، تشکیل AGE و فعالیت پروتئین کیناز C را مهار می کند؛ در حالی که باعث افزایش فعالیت آنزیم ترانس کتولاز می شود.  بنابراین تیامین می تواند یک گزینه درمانی مناسب و ارزان برای پیشگیری از عوارض ثانویه در بیماران دیابتی به شمار رود.