بررسی اثر استفاده از دیوار‌های بادشکن در کاهش تبخیر از سطح دریاچه‌ها و مخازن با استفاد از مدل عددی FLUENT (مطالعۀ موردی: چاه نیمۀ شمارۀ 4 سیستان و بلوچستان)

پدیدۀ تبخیر به عوامل مختلفی ازجمله دما، سرعت باد، رطوبت، شوری آب، عمق آب و... بستگی دارد. بررسی آمار و اطلاعات مربوط به تبخیر، دما، سرعت باد و رطوبت در منطقۀ مطالعه‌شده نشان می‏دهد مهم‌ترین عامل تبخیر، سرعت باد است. استفاده از دیوار‏های بادشکن یکی از روش‏های کنترل سرعت باد است که به کاهش تبخیر منجر می‏شود. داده‏های استفاده‏شده در این تحقیق از ایستگاه هواشناسی زهک برداشت‏ شده است. هدف از این مطالعه، شبیه‏سازی میدان جریان باد عبوری از روی بادشکن با استفاده از مدل عددی FLUENT و تعیین اثر هندسۀ بادشکن و فاصلۀ بین بادشکن‏ها روی سرعت باد ورودی است. از این‏رو، در قدم نخست در نرم‏افزار GAMBIT هندسۀ مسئله برای حل میدان جریان تعیین شد و مش‌بندی میدان محاسباتی و نوع مرز‏های حاکم بر میدان جریان مشخص شد. پس از تهیۀ شبکۀ مورد نیاز و تعیین مرز‏های میدان جریان، فایل مد نظر توسط FLUENT خوانده ‏شده و شرایط تحلیلی سیال، مشخصات آن، مشخصات شرایط مرزی و... بر هندسه اعمال ‏شده و مسئله حل شد. نتایج نشان می‏دهد در صورت طراحی بادشکن‏هایی به ارتفاع دو متر که فاصلۀ بین آنها 48 متر است و با زاویۀ 90 درجه در جهت شمال غربی قرار گرفته‌اند، می‏توان به‏طور مؤثر میزان تبخیر در منطقه را کاهش داد. اگر بخواهیم فقط از سیستم بادشکن برای کاهش تبخیر در سطح چاه نیمه استفاده کنیم، باید از 160 ردیف بادشکن استفاده شود که طولی برابر عرض دریاچه دارند.