بررسی اثرات سطوح مختلف سختی و نسبت‌های مختلف کلسیم و منیزیم سختی آب بر عملکرد تولیدمثلی سیست و کیفیت لارو پریان میگو Phallocryptus spinosa

سخت‌پوستان راستة آنوستراکا، با توجه به اندازة مناسب و ارزش غذایی نسبتاً مطلوب، پتانسیل بسیار مناسبی به‌عنوان غذای زنده برای گونه‌های مختلف آبزیان ارزشمند دارند. عملکرد زیستی تمامی آبزیان به‌صورت مستقیم و یا غیرمستقیم تحت تأثیر خواص فیزیکوشیمیایی آب قرار دارند. برای موجودات زنده اکوسیستم ­های آبی، عوامل غیرزنده نظیر دما، سختی آب و pH ازجمله مهم ­ترین عوامل در موفقیت رشد و تولیدمثل می‌باشند. این تحقیق با هدف بررسی اثرات سطوح مختلف سختی و نسبت‌های مختلف کلسیم و منیزیم سختی آب بر عملکرد تولیدمثلی سیست و کیفیت لارو پریان میگو گونة  Phallocryptus spinosaانجام گردید. در این تحقیق تیمار شاهد (آب آزمایشگاه با سختی 110 میلی‌گرم در لیتر) و 3 سطح سختی 200، 500، 1000 میلی­ گرم در لیتر برحسب کربنات کلسیم درنظر گرفته شد. سپس در سختی‌های مورد آزمایش با افزودن کلرید کلسیم و کلرید منیزیم به‌ آب پایة آزمایشگاه نسبت ­هایمختلفکلسیم به منیزیم شامل 100:0، 80:20، 50:50، 20:80 و 0:100 تهیه شد و سیست‌های پریان میگوها به تیمارهای مورد نظر وارد شد. شاخص‌های ارزیابی عملکرد تولیدمثلی و کیفیت لارو شامل درصد تفریخ سیست، اندازة لارو و درصد تلفات لاروها بودند. نتایج اثرات سطوح مختلف سختی و نسبت‌های مختلف کلسیم و منیزیم بر روی عملکرد سیست پریان میگو نشان داد که بهترین (0/05≥P) میزان سختی برای تفریخ این گونه با میانگین 25/7%، سختی 500 میلی­ گرم در لیتر کربنات کلسیم و بهترین نسبت کلسیم و منیزیم با میانگین 62% نیز نسبت 50:50 می ­باشد. هم­ چنین افزایش میزان سختی، افزایش معنی‌دار اندازه ناپلی‌ها و هم ­چنین میزان مرگ و میر آن­ ها را به ­همراه داشت.