بررسی اثرات دور آبیاری و روش ذخیره نزولات بر زنده‌مانی و خصوصیات رویشی گونه چش (کرت، Acacia nilotica) در منطقه چابهار

به‌منظور تعیین مناسبترین روش استفاده از ذخیره نزولات و بهترین دور آبیاری به‌منظور استقرار نهالهای چش، این بررسی در منطقه دشتیاری چابهار در استان سیستان و بلوچستان از سال 1378 به‌مدت پنج سال به اجرا در آمد. این آزمایش به‌صورت طرح آماری کرت‌های خرد شده (split- plot) در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور اصلی روش ذخیره نزولات در دو سطح (تورکینست و بند خاکی) و فاکتور فرعی دور آبیاری در سه سطح (10، 20 و 30 روزه، هر نوبت 20 لیتر) بود. صفات مورد بررسی شامل درصد زنده‌مانی، قطر ساقه در ارتفاع 25 سانتی‌متری، ارتفاع ساقه، طول تاج نهال، ارتفاع نهال، قطر متوسط تاج و رشد متوسط جوانه‌های سالیانه بود. نتایج تجزیه واریانس داده‌های آزمایش نشان داد که گونه چش (Acacia nilotica) برای استقرار در منطقه دشتیاری چابهار، گونه‌ مناسبی است، زیرا درصد زنده‌مانی و سایر صفات مورد بررسی در آن در حد بالایی می‌باشد. دور آبیاری 10 روزه، مناسبترین تیمار آبیاری برای استقرار این گونه بود. در این دور آبیاری درصد زنده‌مانی، قطر ساقه در ارتفاع 25 سانتی‌متری، ارتفاع ساقه، طول تاج نهال، ارتفاع نهال و سایر صفات در حد بالایی قرار داشتند. تیمار ذخیره نزولات به دو روش تورکینست (Turkey nest) و بند خاکی در بسیاری از موارد، تأثیر معنی‌داری بر زنده‌مانی و سایر صفات گونه چش نداشت