بررسی اثرات تغییر نسبت سوخت های ایزواکتان به هپتان نرمال بر عملکرد و آلایندگی موتورهای اشتعال تراکمی با واکنش های کنترل شده - بخش 1

موتورهای اشتعال تراکمی با واکنش‌های کنترل‌شده امروزه به عنوان یکی از زیر مجموعه‌های HCCI به شمار می‌رود که توانسته با استفاده از دو نوع سوخت، احتراق و آلایندگی را در این نوع از موتورها کنترل کند. احتراق در این نوع از موتورها با استفاده از تنوع سوخت و تغییر واکنش‌پذیری سوخت در سرعت‌ها و بارهای مختلف شروع می‌شود، به همین دلیل نسبت استفاده از دو سوخت در این نوع از موتورها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. تغییر واکنش‌پذیری سوخت در داخل محفظه احتراق، برروی میزان تولید آلاینده‌ها نیز اثر گذار است. در احتراق این نوع از موتورها، سوخت با واکنش‌پذیری کمتر درداخل راهگاه ورودی پاشیده می‌شود و سوخت با واکنش‌پذیری بیشتر به صورت مستقیم داخل محفظه احتراق پاشیده می‌شود، سوخت با واکنش‌پذیری کمتر به منظور داشتن بازده بالاتر و امکان احتراق عادی در نسبت تراکم‌های بالاتر استفاده شده و سوخت باواکنش‌پذیری کمتر به منظور کنترل نرخ واکنش‌ شیمیایی و همچنین کاهش اکسیدهای نیتروژن و ذرات دوده استفاده می‌شود. در این تحقیق، برای شبیه‌سازی نرخ واکنش‌های شیمیایی از مکانیزم‌های شیمیایی توسعه داده شده برای سوخت‌های ایزواکتان و هپتان نرمال استفاده شده است. سوخت ایزواکتان به عنوان یک سوخت با واکنش‌پذیری کمتر و سوخت هپتان نرمال به عنوان یک سوخت با واکنش‌پذیری بیشتر مورد استفاده قرار گرفته است. در ابتدا بحثی برروی اثر وجودی سوخت ایزواکتان و هپتان نرمال خواهیم داشت و در ادامه کار با تغییر نسبت این دو سوخت، پارامترهای مهم احتراق، از قبیل آلایندگی، شدت‌کوبش و احتراق ‌ناقص مورد بررسی قرار می‌گیرد.