برآورد میزان جذب سزیم در ماهی نقره‌ای دریا (دیسانترارچاس لابراکس) با استفاده از مدل چند بخشی و شبکه‌ی عصبی

سزیم-137 یکی از شکافت- پاره­ها است کهمعمولاً بعد از حوادث هسته‌ای، نظیر حادثه­ی فوکوشیما، همراه با ید-131 در محیط زیست انتشار می­یابد. آلودگی ناشی از این رادیونوکلید با توجه به نیم- عمر حدود 30 سال آن، تا مدت زیادی در محیط زیست باقی می‌ماند و می‌تواند به راحتی وارد زنجیره­ی غذایی انسان شود. با استفاده از مدل دوبخشی، نحوه­ی توزیع و جذب سزیم-137 در ماهی نقره‌ای دریا (دیسانترارچاس لابراکس) توصیف شده است. در این مدل، بخش اول خون و بخش دوم سایر بافت‌ها هستند. با استفاده از روش عددی و با در نظر گرفتن پرتوزایی غذا به عنوان ورودی، معادلات این مدل حل و پرتوزایی سزیم در بخش‌های مختلف محاسبه شده است. با مقایسه­ی این پرتوزایی با داده‌های تجربی گزارش شده، ضریب­های انتقال بین بافتی ماهی به دست آمد کهبا ضریب­های انتقال محاسبه شده به وسیله­ی نرم‌افزار COMKAT نیز مقایسه شدند؛ اختلاف حدود %2 بود. سپس با تغییر ضریب­های انتقال، دسته منحنی‌های جذب سزیم-137 و مشخصات آن­ها برای آموزش شبکه­ی عصبی به دست آمد. آموزش شبکه با مشخصات منحنی‌ها، در 6 گروه انجام شد و نتایج حاصل از همگرایی شبکه نشان داد که شبکه حدود %99 پاسخ درست دارد و می‌توان از آن برای تخمین ضریب­های انتقال بین بافتی، درصد نمکی آب و میزان پرتوزایی سزیم–137 در آب استفاده کرد.