برآورد آسیب پذیری لرزه ای مسکن شهری و روستایی در مناطق سکونتگاهی کشور ایران با تأکید بر نوع اسکلت و مصالح مورد استفاده

       آسیب به ساختمان­های مسکونی یکی از مهم­ترین آسیب­های کالبدی زلزله می­باشد که می­تواند آسیب­های دیگری را بدنبال داشته­باشد. در این تحقیق سوال اصلی این است که واحدهای مسکونی واقع در مناطق کشور (شهرستانها) با توجه به نوع مصالح و اسکلت و همچنین خطر زلزله، چقدر آسیب­پذیر هستند؟ هدف اصلی تحقیق بررسی درجه آسیب­پذیری لرزه ای واحدهای مسکونی در مناطق ایران (شهرستان­ها)  می­باشد. روش­های مورد استفاده در تحقیق AHP-fuzzy ، DIMETEL-fuzzy و تحلیل­های فضایی است. یافته­های تحقیق نشان می­دهد که تفاوت­های زیادی به تفکیک مناطق و همچنین به تفکیک بخش شهری و روستایی در خصوص آسیب­پذیری واحدهای مسکونی در مقابل زلزله وجود­دارد. میانگین امتیاز آسیب­پذیری در بخش شهری 27/0 و در بخش روستایی 31/0 بدست­آمد که نشانگر آسیب­پذیری بالای بخش روستایی در مقایسه با بخش شهری است. از نظر منطقه ای نیز شهرهای واقع در استا­ن­های مرکزی، همدان، اصفهان، تهران، کردستان، گیلان و زنجان از نظر آسیب­پذیری مسکن شهری در وضعیت مناسبی قرار­دارند در صورتی که شهرهای واقع در استان­های شرقی، جنوبی، جنوب غربی و شمال غربی کشور از آسیب­پذیری بالایی برخوردار­هستند. در خصوص بخش روستایی نیز، وضعیت استان­های مرکزی، اصفهان، تهران، کردستان و گیلان در مقایسه با سایر استان­ها مناسب­تر می باشد و استان­های شرقی، مرکزی، جنوبی و غربی نیز از آسیب­پذیری بالایی برخوردار­هستند.