بازنمایی شادکامی در سریال‌های خانوادگی با توجه به الگوی اسلامی (مطالعه موردی: سریال‌های خانه سبز، پدرسالار، زیر تیغ، متهم گریخت، میوه ممنوعه، پایتخت و پرده‌نشین)

پژوهش حاضر با توجه به ضرورت آموزش شادکامی، بر اساس نظریه یادگیری اجتماعی مبنی بر یادگیری مشاهده‌ای و با هدف بررسی بازنمایی شادکامی در سریال‌های خانوادگی سیمای جمهوری اسلامی ایران در سال‌های 1370 تا 1394 انجام گرفته است. روش این پژوهش تحلیل محتوای کمی از نوع توصیفی بوده است. ابتدا مقیاس سنجش بازنمایی شادکامی، با توجه به الگوی اسلامی شادکامی، طراحی و سپس 7 سریال به‌صورت هدفمند با معیارهای محبوبیت و تأثیرگذاری و با توجه به ماهیت شادکامی در الگوی اسلامی، انتخاب شدند. از طریق نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای، 677 صحنه نیز به‌عنوان نمونه نهایی برگزیده شدند. واحد ثبت در این پژوهش کنش بوده ‌است. این پژوهش دو مقوله اصلی دارد: رضامندی و نشاط. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که رضامندی، کمترین و زیرمقوله لذات مادی از مقوله نشاط، بیشترین میزان بازنمایی را در میان سریال‌های مورد مطالعه داشته است. همچنین کنش‌های منفی بیشتر از مقوله رضامندی و زیرمقوله لذات معنوی بازنمایی شده است؛ بنابراین، مطابق با الگوی اسلامی شادکامی که تحقق شادکامی را در کاهش کنش‌های منفی در برابر کنش‌های مثبت در موقعیت‌های خوشایند و ناخوشایند و تعادل میان بهره‌مندی از لذات مادی و معنوی می‌داند، این 7 سریال، تصویر درستی از شادکامی در اسلام بازنمایی نکرده‌اند.