بازاندیشی ماهیت میان‌رشته‌ای برنامه‌د‌رسی کارشناسی ترویج و آموزش کشاورزی از دیدگاه اعضای هیأت علمی و کارشناسان خبره آن

در سیر دگرگونی‌های آموزش عالی، ردپاهایی از رویکردها و مدل‌های گوناگون برنامه‌ریزی آموزشی و درسی مشاهده می‌شود و نگاه تحلیلی به رویکردها و زمینه‌ها این نکته را نمایان می‌سازد که هر یک بنا به شرایط، نیازها و محدودیت‎ها برخاسته‌اند، به این دلیل تفکر مداوم درباره‌ی برنامه‌درسی ضروری است. هر برنامه‌درسی از رشته علمی مربوط جدا نبوده و در گسترده‌ترین معنای خود آن چیزی است که به فراگیر آموخته می‌شود. محتوای برنامه‌درسی دانش سازمان یافته و اندوخته شده، اصطلاح‌ها، اطلاعات، واقعیت‌ها، حقیقت‌ها، اصول، روش‌ها، مفهوم‌ها، تعمیم‌ها، پدیده‌ها و مسئله‌های مربوط به ماده درسی است. کشاورزی، علمی نظام‌مند است که به وسیله نظام‌های اجتماعی و بوم‌شناختی توصیف می‌شود و این در حالی است که محتوای برنامه‌های آموزش کشاورزی روی رشته‌های جدا از هم (حشره‌شناسی، گیاه‌شناسی و...) توجه دارند و دانشجویان را برای رفتار با نظام‌های پیچیده‌ی کشاورزی آماده نمی‌کند. بنابراین، یک نیاز فوری در نظام آموزش کشاورزی و نیز رشته ترویج و آموزش کشاورزی به منظور تغییر جهت‌گیری برنامه‌درسی بر پایه رویکرد آموزش میان‌‌رشته‌ای وجود دارد. در این باره، هدف این نوشتار بازاندیشی محتوای آموزشی برنامه‌درسی مقطع کارشناسی رشته ترویج و آموزش کشاورزی بر پایه مبانی و اصول حاکم بر رویکرد میان‌رشته‌ای است که با استفاده از روش‌شناسی تحلیل محتوا کیفی و کمی و فن مصاحبه نیمه‌ساختاریافته به بررسی و شناسایی زمینه‎ها و موضوع‌ها و محورهای آموزشی و مهارت‌ها و رشته‌های همجوار و مکمل و سازمان‌های طرف همکاری از دیدگاه اعضای هیأت علمی و خبرگان رشته ترویج و آموزش کشاورزی پرداخته شده است.