ایجاد فضای کاشانه در پرورشگاه با تأسی از حس مکان (بررسی موردی: مجتمع خدمات بهزیستی پرورشگاه آمنه تهران)

کودکان بی‌سرپرست به‌دلیل محرومیت از محبت خانواده و دوستان دارای مشکلات هویتی- شخصیتی فراوانی هستند و محیط پرورشگاه به‌عنوان کاشانه‌ای که در آن سکنی گزیده‌اند، تنها همراه همیشگی آنان محسوب می‌گردد. بنابراین احساس تعلق خاطر به چنین مکانی به‌دلیل نقشی که حس‌ مکان در شکل‌گیری هویت کودکان ایفا می‌کند، به‌‌مراتب نسبت به کودکان عادی از اهمیت بیشتری برخوردار است. پژوهش پیش رو بر آن است تا ما را در راستای پاسخ دادن به این پرسش رهنمون گردد که «تأثیر حس مکان در ایجاد فضای مطلوب اقامتی کودکان بی‌سرپرست چگونه است؟». بنابرین ابتدا در بخش نظری به مطالعه منابع کتابخانه‌ای پرداخته شده و در ادامه با تحقیق میدانی و بر اساس یافته‌های بخش نظری، راهکارهای عملی ارائه گردیده است. از این‌رو پس از بررسی معضلات کودکان در محیط‌های پرورشگاهی، ضرورت ایجاد حس ‌مکان جهت رفع برخی از این مشکلات مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه حس‌ مکان و عوامل شکل‌دهنده آن و نقش هر یک از این عوامل در بهبود فضای پرورشگاه بیان گردیده است. از نتایج بررسی موارد مذکور می‌توان به اهمیت عوامل کالبدی، مشارکت در طراحی مکان و عوامل فعالیتی- تعاملی جهت بهبود فضای پرورشگاه برای ایجاد حس‌ مکان و فضای کاشانه در طراحی مکان مطلوب اقامتی- پرورشی اشاره نمود. به همین منظور راهکارهای ارائه شده، دسته‌بندی گردیده است و در انتها جهت بررسی عملی عوامل ذکر شده، مجتمع خدمات بهزیستی شیرخوارگاه آمنه به‌عنوان نمونه موردی تحلیل شده است.