اهمیت بررسی مصادیق ناصبی در فقه شیعه، در سفرحج

مفهوم «نصب»، در ادبیات فقه و تاریخ، نامی آشناست. بررسی جریان نصب به‌عنوان رویکردی فرهنگی و سیاسی، اهمیت دارد. این ﺟﺮﯾﺎن ﺑـﻪ ﻣﺜﺎﺑـة ﻧﻤﺎدی از اﻧﺤﺮاف ﻋﻤﯿﻖ از ﻣﺒﺎﻧﯽ و اﺻﻮل اﺳـﻼم ﺷﻨﺎﺳـﺎﻧﺪه ﺷـﺪه اﺳـﺖ. ﻓﻘﯿﻬـﺎن اﻣـﺎﻣﯽ، اﺣﮑﺎﻣﯽ ﭼﻮن ﮐﻔﺮ، ﻧﺠﺎﺳﺖ، ﺣﺮﻣﺖ  ازدواج  و ﺑﺴﯿﺎری از دﯾﮕـﺮ اﺣﮑـﺎم ﮐـﺎﻓﺮ ﺣﺮﺑـﯽ را ﺑـﺮ ﻧﺎﺻبی بار کرده‌اند. اینکه نصب، در ادواری از ﺗارﯾﺦ ﮔﺬﺷـتة ﻓِـﺮَق و ﻣـﺬاﻫﺐ ﺑﻠﮑـﻪ ﺳـﺎﯾﺮ ادﯾﺎن، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺑﺰاری برای ﻃﺮد ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﻓﮑﺮی و ﻣﺬﻫﺒﯽ  ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣـﯽ‌ﺷـﺪه و ﻫﻤـﻮاره ﻣﻨﺸﺄ ﻧﮕﺮاﻧﯽ بوده است و آسیب‌ها و ضررهای جدّی‌ای را به کیان مذهب و دیانت وارد ساخته است؛  لذا این مقاله با مراجعه به آرای فقهای شیعه درصدد ارائة گزارشی تاریخی ـ  فقهی در معرفی مصادیق ناصبی است و شناخت مصادیق ناصبی از لابه‌لای تألیفات فقهای شیعه، بر شناخت جریان ناصبیگری، خصوصاً در مکه و در ایام حج تأثیر بسزایی دارد، تا دایرة کفر و طرد هم، بر اساس معیار درستی مشخص گردد.