اندیشههای عرفانی ابوعلی دقّاق نیشابوری با تأکید بر «الشَّواهد و الأَمثال»
author
Abstract:
Abu Ali Daqaq (405 A.H.), known as “Master”, “Imam of Art”, and “Orator of Time”, was one of the most famous sufis in Nyshabour in the fourth century A.H. These epithets showed his gifts and skills in the mystical majales. According to the historical evidence and intellectual heritage, he held the most fervent meetings in Nyshabour, Marv, and cities around. With his “explicit explication” and “eloquent speech”, he spoke about the most significant mystical themes such as “delicate” mode of affection that human heart is its source and treasure; courtesy in obedience and this leads human beings close to God; verity and good deeds in that human must show himself as he is; the importance of wanting and its superiority over gain and join; chivalry, magnanimity, and no hostility and enmity to others. Daqaq was an ascetic mystic who avoided popularity, and it seems his association with “grief, sorrow, and gloom” was not unrelated with his seclusion. However, he was a disciple of Abolqāsem Nasr‛abadi, and great men like Abolghāsem Ghoshayri and Abu Said Abu al-khayr were among his celebrated students. In this article, after reviewing Daqaq’s life, masters, works and thoughts, we tried to refer to his major intellectual and mystical heritage for the first time using the invaluable manuscript al-Shavahed wa al-Amthāl, which includes his speeches and meetings. In spite of its great importance in the tradition of oratory and historical study of mysticism, Daqaq’s legacy had been neglected.
similar resources
مقایسه تأثیر وضعیت طاق باز و دمر بر وضعیت تنفسی نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد تحت درمان با پروتکل Insure
کچ ی هد پ ی ش مز ی هن ه و فد : ساسا د مردنس رد نامرد ي سفنت سرتس ي ظنت نادازون داح ي سکا لدابت م ي و نژ د ي سکا ي د هدوب نبرک تسا طسوت هک کبس اـه ي ناـمرد ي فلتخم ي هلمجزا لکتورپ INSURE ماجنا م ي دوش ا اذل . ي هعلاطم ن فدهاب اقم ي هس عضو ي ت اه ي ندب ي عضو رب رمد و زاب قاط ي سفنت ت ي هـب لاتـبم سراـن نادازون ردنس د م ي سفنت سرتس ي لکتورپ اب نامرد تحت داح INSURE ماجنا درگ ...
full textنظریۀ اخلاق عرفانی عطار نیشابوری
در این نوشتار درصددیم اخلاق عرفانی عطار را در قالب یک نظریۀ اخلاقی منسجم تبیین سازیم تا براساس آن ملاک تعیین ارزش اخلاقی افعال از نظر وی مشخص شود. بررسی و تأمّل در اشعار عطار بیانگر آن است که سه نظریۀ متعارف اخلاق هنجاری یعنی نتیجهگرایی، وظیفهگرایی و فضیلتگرایی از دل آثار او استخراجپذیر است، امّا این سه نظریه هم با برخی مبانی خداشناختی و انسانشناختی اخلاق عرفانی عطار و هم با یکدیگر سازگار ن...
full textبررسی و تبیین اندیشههای عرفانی عطار نیشابوری
این مقاله با عنوان «بررسی و تبیین اندیشه های عرفانی عطار نیشابوری» به تبیین اقوال و آراء عطار نیشابوری در دو مبحث عرفان نظری و عرفان عملی پرداخته است. بخش عرفان نظری مشتمل بر مباحثی چون ستایش و نکوهش ابلیس، تأویلات عرفانی دو سویه که مرتبط با مبحث ابلیس ستائی است، اتحاد و حلول عرفانی، استغراق در ذات احدیت، وحدت وجود و سیمای زنان و بخش عرفان عملی مشتمل بر مباحثی چون اصل عرفانی، منازل و مقامات عرف...
full textتأثیرپذیری اروپا از آثار و اندیشههای عرفانی عطار نیشابوری
خاورشناسان اروپایی از نیمۀ دوم سدۀ هجدهم میلادی به ترجمه و تصحیح آثار عطار پرداختند. فون اشتوئمر در آلمان این کار را آغاز کرد. پس از او، در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم، سیلوستر دوساسی با ترجمۀ فرانسوی پندنامه و منطقالطیر، در معرفی عطار به غرب مؤثر بود. ادوارد فیتز جرالد با خواندن مقدمهای که گارسن دوتاسی بر ترجمۀ فرانسوی منطقالطیر نوشته بود با عطار آشنا شد و ...
full textMy Resources
Journal title
volume 0 issue 25
pages 149- 176
publication date 2017-04
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
No Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023