اندیشة تسامح در نمایشنامه‏ های مینا فون بارنهلم و یهودی‏ها اثر لسینگ

از جمله موارد اخلاقی که در دوران روشنگری در اروپا، بر آن تأکید می‏شد، لزوم تسامح با دیگراندیشان بود. از آنجاکه لسینگ طلایه‏دار روشنگری در ادبیات آلمانی­زبان شناخته می‏شود، در این جستار کوشیده‏ایم اندیشة تسامح را در دو نمایشنامة وی، با عنوان مینا فون بارنهلم و یهودی‏ها بررسی کنیم. مقاله از دو بخش تشکیل شده است. در بخش نخست، مروری بر سیر تحول مضمون تسامح در اروپا از آغاز تا زمان لسینگ، یعنی قرن هجدهم میلادی داریم و سپس در بخش دوم، مصداق‏های تسامح را در دو اثر فوق بررسی می­کنیم. درام مینا در نگاه اول فقط یک طنز است که محتوای آن چندان جدی نیست، ولی با کمی دقت می‏توان در آن، دیدگاه لسینگ دربارة تسامح و موضع‏گیری وی در قبال جنگ را به­خوبی مشاهده کرد. او در درام یهودی‏ها به­صراحت، به بیان عقاید خویش در این زمینه می­پردازد و بر لزوم تسامح با پیروان سایر ادیان و خودداری از پیش‏داوری دربارة آنان تأکید می­ورزد.