الگوی رفتار‌کلاسی و خودناتوان‌سازی تحصیلی در دانش‌آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری خاص

زمینه و هدف: الگوی رفتار کلاسی و خود‌ناتوان‌سازی تحصیلی از متغیر‌های مهم در افت تحصیلی دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری هستند؛ از این رو هدف از پژوهش حاضر مقایسه الگوی رفتار کلاسی و خود‌‌‌‌ناتوان سازی تحصیلی دانش‌آموزان با و بدون ناتوانی یادگیری خاص بود.  روش: نوع مطالعه حاضر از نوع علی- مقایسه­ ای است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانش ­آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری مراکز ناتوانی یادگیری شهرستان اردبیل در سال تحصیلی 95-94 و دانش آموزان بدون ناتوانی یادگیری همان شهر بود که از بین آنها 90 نفر (45 دانش‌آموز با ناتوانی یادگیری خاص و 45 دانش‌آموز بدون ناتوانی یادگیری) به روش نمونه گیری در‌دسترس انتخاب شده­اند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش نامه رفتار کلاسی ( شافر، 1977) و  مقیاس خودناتوان ­سازی تحصیلی )میدگلی و همکاران، 2000) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس چند‌‌متغیره تجزیه و تحلیل شد.                                                                            یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه در الگوی رفتار کلاسی و خود‌ناتوان‌سازی تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0>p). به عبارت دیگر دانش‌آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری نسبت به دانش‌آموزان بدون ناتوانی یادگیری در متغیرهای خود‌ناتوان­ سازی تحصیلی و رفتار‌کلاسی غیرسازشی نمرات بالاتر، و در متغیر رفتار کلاسی سازشی نمرات پایین‌تری کسب کردند.  نتیجه‌گیری: دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری خاص در مقایسه با همسالان، رفتار کلاسی سازش­یافته کمتری را از خود نشان می‌دهند و به میزان بیشتری  از راهبرد خود‌‌ناتوان‌سازی تحصیلی استفاده می‌کنند. استلزام­ های یافته ­های به دست آمده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.