الگوی از شیر گرفتن کامل کودکان و عوامل مرتبط با آن در استان فارس

ممقدمه: قطع کامل شیردهی با روش درست و در زمان مناسب به اندازه شروع شیردهی دارای اهمیت است. این مطالعه با هدف تعیین الگوی قطع کامل تغذیه با شیر مادر و عوامل مرتبط با آن در استان فارس انجام شد. روش کار: در این مطالعه، پرونده 734 کودک 5/2 تا 3 سال شهری و روستایی به روش تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب و داده‌های موجود در پرونده آن‌ها به همراه سایر داده‌ها از طریق مصاحبه جمع‌آوری شدند. تأثیر برخی از متغیرهای جمعیت شناختی، فرهنگی بر زمان و نحوه قطع کامل شیردهی با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‌های آماری بررسی شد. یافته‌ها: قطع کامل شیر مادر در 1/50% کودکان در 24 ماهگی و بیش‌تر و با میانگین 7/5 ± 21 ماه بود. نحوه قطع کامل شیردهی در 61% کودکان به طور ناگهانی بود. در میانگین مدت زمان شیردهی به تفکیک تحصیلات مادر، شغل همسر، روش زایمان و رتبه تولد تفاوت معناداری وجود داشت. بین مدت زمان شیردهی و وزن هنگام تولد و سن مادر ارتباط معناداری مشاهده نشد. بیش‌ترین (30%) علت قطع کامل شیردهی قبل از 24 ماهگی نگرانی والدین از اختلال رشد کودک بود. نتیجه‌گیری: تداوم تغذیه با شیر مادر در جمعیت مورد بررسی از بسیاری مطالعات دیگر بیش‌تر بود، ولی با توصیه سازمان جهانی بهداشت فاصله داشت. قطع کامل شیردهی به طور ناگهانی می‌تواند تطابق مادر و کودک را کاهش و آسیب‌های گوناگون را افزایش دهد. برای ارتقای این شاخص‌ها، استفاده از شیوه‌های نوین آموزشی در آموزش‌ها و راه‌اندازی مراکز مشاوره تخصصی شیردهی ضروری است.