استعداد‌یابی و نقش تجارب حرکتی داوطلبان در موفقیت آن‌ها در آزمون‌های ورودی رشتۀ تربیت‌بدنی

هدف از پژوهش حاضر که از نوع مطالعات توصیفی و پیمایشی می‌باشد، بررسی استعداد‌یابی و نقش تجارب حرکتی داوطلبان در موفقیت آن‌ها در آزمون‌های ورودی رشتۀ تربیت‌بدنی ‌بود. نمونۀ آماری را 710 نفر از داوطلبان سال تحصیلی 90ـ89 دانشگاه پیام‌نور که به‌صورت تصادفی‌‌ طبقه‌ای انتخاب شدند، تشکیل دادند. شایان‌ذکر است که از آزمون‌ کلموگروف ـ اسمیرنوف ‌جهت بررسی نرمال‌بودن داده‌ها‌، آزمون لون ‌برای بررسی تجانس واریانس‌، آزمون یو‌من ویتنی ‌جهت بررسی تفاوت بین میانگین رتبه‌ها و آزمون تی مستقل به‌منظور بررسی تفاوت بین میانگین‌ها استفاده گردید. نتایج نشان می‌دهد که در وضعیت استقامت عضلات کمربند شانه‌ای و عضلات شکم و چابکی داوطلبان با دیپلم تربیت‌بدنی نسبت به داوطلبان با دیپلم غیر‌تربیت‌بدنی‌ تفاوت معنا‌داری به‌لحاظ آماری مشاهده نمی‌شود و تنها نیروی عضلانی داوطلبان دیپلم تربیت‌بدنی نسبت به سایر دیپلم‌ها تفاوت معنا‌داری داشته و بالاتر می‌باشد. یافته‌های پژوهش حاضر از این جهت حائز اهمیت و تحلیل می‌باشند که محدود‌کردن زمینه‌های پذیرش دانشجوی تربیت‌بدنی در مقاطع بالاتر (به‌ویژه کارشناسی‌ارشد) به دانش‌آموختگان تربیت‌بدنی نمی‌تواند ایدۀ قابل‌قبولی باشد و ممانعت از ورود آن دسته از داوطلبانی که دارای علاقۀ واقعی به تحصیل در رشتۀ تربیت‌بدنی هستند؛ اما سوابق تحصیلی آن‌ها در رشتۀ غیر‌همنام می‌باشد، فاقد توجیه علمی بوده و استمرار روند فعلی مبنی بر آزاد‌گذاشتن ورود به این رشته از سایر رشته‌های تحصیلی، زمینۀ جذب بهتر استعدادهای ورزشی در این رشته را ‌فراهم خواهد آورد.