اسب؛ پرتکرارترین نمادینه‌ی جانوری در شاهنامه و نقش آن در تکامل کهن الگوی قهرمان

اسب؛ برای خاندان‌های پهلوانی و جنگاوران هندواروپایی از ارزش توتمی دیرپایی برخوردار بوده، به همین دلیل در شاهنامه که اثری حماسی است، پرتکرارترین نمادینه‌ی جانوری را به وجود آورده است که نمادینگی آن را تنها باید در ارتباط با کهن الگوی قهرمان بررسی کرد. این نماد جانوری که در پیوند با آب و دریا (ارتباط با نیروی سرشار زمین و طبیعت) کامل می‌شود، در حقیقت، تجسم قدرت غریزی ناخودآگاه اوست که کهن الگوی قهرمان، با رام کردن آن (مهار غریزه‌ی خود)، مسیر پیکار برای کمال و پیروزی را پشت سر می‌گذارد. از این دیدگاه نمادینگی اسب‌های شاهنمامه در ارتباط با کهن الگوی قهرمان می‌توان به چهار بخش تقسیم کرد: 1- تفسیرهای اساطیری از رام کردن اسب؛ 2- توتم اسب در خاندان‌های پهلوانی؛ 3- شخصیت انسان گونه اسب‌های پهلوانان و نقش مکمل آنها در تکوین قهرمان؛ 4- اسب‌های نمادینه‌ کننده‌ی فرّه.