ارزیابی کیفیت آب حوضه آبریز سد شهریار جهت مصارف خانگی و آبیاری با استفاده از شاخص‌های شیمیایی و نقشه برداری GIS در ناحیه میانه، جنوب شرقی استان آذربایجان‌شرقی

      در این پژوهش، تعداد 13 نمونه از آب رودخانه‌های موجود در حوضه آبریز سد شهریار میانه جهت ارزیابی قابلیت آن برای هداف شرب و آبیاری مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، برای اولین بار جهت تعیین توزیع مکانی پارامترهای کیفی آب و شناسایی مکانهای با بهترین کیفیت برای شرب و استفاده کشاورزی در ناحیه مطالعاتی، بر اساس: (1) تجزیه و تحلیل یکپارچه از پارامترهای فیزیکوشیمیایی، (2) استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی و (3) محاسبه شاخص کیفیت آب اقدام شده است. نتایج فیزیکوشیمیایی با مقادیر استانداردهای توصیه شده توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO)، موسسات استاندارد ایران (ISI)، ترکیه (TSE) و هند (ISI) به منظور بررسی کیفیت فعلی آب منطقه برای شرب و بهداشت عمومی مقایسه شدند. سپس با استفاده از روش‌های منحنی ترازGIS، نقشه‌های توزیع مکانی کیفیت آب برای اهداف شرب و آبیاری به‌ترتیب مطابق نظر شولر و ویلکاکس ایجاد شده است. جهت بدست آوردن پراکندگی مکانی پارامترهای کیفی آب، تکنیک درونیابی وزن‌دهی فاصله معکوس (IDW)، مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل مکانی الگوهای کیفیت آب منطقه مورد مطالعه نشان می‌دهد که آب قسمت جنوبی ناحیه مطالعاتی به‌دلیل عبور از سازندهای تبخیری، جهت استفاده‌های گوناگون( شرب، صنعت و آبیاری) دارای محدویت زیاد است. اما بخش‌های مرکزی و بخصوص ناحیه شمالی حاوی آب با کیفیت قابل قبول و مناسب می‌باشند که می‌تواند با اندک رسیدگی مورد استفاده قرار گیرد.