ارزیابی کارایی شاخص‌های اصلاح شده اراضی در تعیین پتانسیل تولید ذرت دانه‌ای به روش فائو

برای شناخت محدودیت­های محیطی تولید و برنامه­ریزی صحیح کشت، ارزیابی تناسب اراضی و تخمین پتانسیل امری ضروری است. یکی از پرکاربردترین روش­ها در ارزیابی تناسب اراضی و محاسبه پتانسیل تولید روش فائو است. این تحقیق به­منظور مقایسه شاخص­های اصلاح نشده و اصلاح شده اراضی برای تعیین پتانسیل تولید ذرت دانه­ای انجام گردید. جهت نیل به­ اهداف، داده­های مزرعه­ای و آزمایشگاهی از 16 واحد اراضی اخذ گردید، سپس بر اساس مدل AEZ ابتدا تولید پتانسیل یا پتانسیل حرارتی- تابشی تولید برآورد و سپس شاخص خاک به روش­های استوری و ریشه دوم که موید اثر مشخصات محدود کننده آن در کاهش تولید می­باشد، محاسبه گردید. نهایتا پتانسیل تولید اراضی به روش فائو از ضرب شاخص­های خاک در تولید پتانسیل حاصل گردید. نتایج نشان داد که در روش­های پارامتریک (فرمول استوری و ریشه دوم)  شاخص­های اصلاح­­نشده اراضی  نسبتا پایین­تر از حد قابل انتظار بود. برای رفع این مشکل شاخص­های اراضی اصلاح گردید که نتایج باعث بهبود کلاس­های تناسب اراضی گردید. ضرایب تشخیص روابط رگرسیونی بین پتانسیل تولید اراضی و عملکرد مشاهده شده، به­ترتیب 79/0، 84/0، 86/0 و 9/0 برای مدل­های استوری اصلاح نشده، ریشه دوم اصلاح نشده، استوری اصلاح شده و ریشه دوم اصلاح شده می­باشد. با توجه به نتایج فوق می­توان نتیجه­گیری کرد که مدل ارائه شده به روش ریشه­دوم اصلاح شده  با توجه به ضریب تشخیص بالاتر و خطای پایین­تر نسبت به سایر روش­ها، عملکرد مشاهده شده را بهتر پیش­بینی می­کند.