ارزیابی وضعیت آموزش راهنمایان گردشگری در ایران با رویکرد ارایه الگوی آموزشی در سطح دانشگاهی

با توجه به اهمیت و نقش راهنمایان تور در ارایه خدمات گردشگری به گردشگران داخلی و خارجی وهمچنین کم توجهی به موضوعات مربوط به راهنمایان تور در ادبیات گردشگری، این تحقیق به ارزیابیوضعیت آموزش راهنمایان گردشگری در ایران میپردازد. این پژوهش که از لحاظ روششناسی، تحلیلی-پیمایشی است؛ با هدف شناخت وضعیت فعلی آموزش راهنمایان گردشگری در ایران و ارایه راهکارهایمناسب جهت بهینه نمودن آموزشها و توسعه برنامههای آموزشی راهنمایان گردشگری نوشته شده است.نمونه آماری پژوهش حاضر را 120 نفر ازکارشناسان گردشگری، اساتید و راهنمایان آموزش دیده وحرفهای تشکیل میدهد. دادههای این پژوهش از طریق پرسشنامه (با 34 متغیر) جمع آوری و با استفاده ازروشهای آمار توصیفی و آزمون کای دو تجزیه و تحلیل شده است. یافتههای پژوهش حاکی از آن استکه وضعیت برنامههای درسی و تکنولوژی، تجهیزات و منابع فیزیکی و مدیریت و سیاست گذاریهای کلانگردشگری در حد متوسط بوده و بازنگری در برنامههای درسی و افزایش تجهیزات، تسهیلات و امکاناتلازم در مراکز آموزشی ضروری به نظر میرسد. در این راستا، برای رسیدن به وضعیت مطلوب بایستی درسیاست گذاریهای کلان گردشگری کشور نسبت به توسعه مراکز آموزشی در استانهای گردشگرپذیر وتوسعه امور آموزشی راهنمایان در دانشگاهها برنامهریزی مناسبی صورت گیرد.