ارزیابی میزان حساسیت دارایی‌ها و پهنه‌های شهری با استفاده از تحلیل اندرکنشی با رویکرد برنامه‌ریزی شهری

بر اساس تئوری‌های مختلف، آنچه در جنگ‌های دنیای امروز بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد، شناسایی دارایی‌های با ارزش شهر یا کشور و احتمال حمله به آن‌‌هاست. با توجه به عملکرد، میزان تأثیرگذاری، موقعیت راهبردی و ... میزان حساسیت هر کدام از دارایی‌ها نسبت به یکدیگر متفاوت است. از این رو تعیین میزان حساسیت دارایی‌ها اولین گام در طرح‌های پدافند غیرعامل است. حساسیت دارایی‌ها بر اساس پیامد‌های کوتاه‌مدت و بلند‌مدت ناشی از خسارت و تخریب دارایی‌ها تعریف شده و طبقه‌بندی میزان حساسیت آن‌ها به روش‌های مختلفی صورت می‌گیرد. در این پژوهش تحلیل اندرکنشی دارایی‌ها برای ارزیابی حساسیت آن‌ها مورد استفاده قرار گرفته است. میزان حساسیت هر دارایی از تلفیق سه اندرکنش فیزیکی، زمانی و جغرافیایی محاسبه شده است. برای تدوین برنامه‌های کارآمدتر باید علاوه بر ارزیابی حساسیت دارایی‌ها، میزان حساسیت پهنه‌های تحت تأثیر آن‌ها نیز شناسایی شود و در برنامه‌ریزی مورد توجه قرار گیرد، در حالی که این امر در پژوهش‌های مرتبط با حساسیت کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این پژوهش توسعه‌ی مفهوم اندرکنش و ارائه‌ی روشی برای استفاده از تحلیل‌های اندرکنشی در برنامه‌ریزی شهری است. در این روش میزان حساسیت پهنه‌های شهری با توجه به دو عامل میزان حساسیت دارایی‌ها و تجمع آن‌ها در یک پهنه‌ی شهری تعیین شده است. برای عینی شدن این تحلیل، فرایند مذکور در یک منطقه‌ی شهری فرضی پیاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که در این محدوده، دارایی‌های مربوط به زیرساخت برق از بیشترین حساسیت و دارایی‌هایی همچون موزه و صدا و سیما از کمترین میزان حساسیت برخوردارند.