ارزیابی عوامل مؤثر بر ضعف و نارسایی قوانین حقوقی گردشگری در ایران با رویکرد تحلیل شبکه

چکیده امروزه گردشگری یکی از منابع مهم در­آمد کشورها به شمار می­رود. با وجود این به منظور پویایی این فعالیت، تدوین قوانین حمایتی برای روشن شدن وضعیت حقوقی گردشگرانبین­المللیو گردشگران داخلی ضروری است. هر­چند که حقوق گردشگری در ایران تحت عنوان قوانین و مقررات سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گرد­آوری شده است، اما با توجه به تحقیقات انجام شده، ضوابط مذکور دارای کاستی­هایی است که نیاز به بازنگری و اصلاح دارند. این ضعف­ها و نارسایی­ها تحت تأثیر عوامل متعددی به وجود آمده است و مقاله­ی حاضر در­پی کشف این عوامل و تعیین میزان اثر­بخشی آن‌هاست. به منظور تعیین روابط و وابستگی­های بین این معیارها از روش دیماتل استفاده شده است.بعد از به دست آوردن روابط و وابستگی میان معیارها نوبت به وزن­دهی آن‌ها می­رسد. این ارزش­گذاری به صورت مقایسه­ی زوجی انجام گرفته است. برای این کار تعداد 57 پرسشنامه از سوی کارشناسان پاسخ داده شده و جمع­آوری گردید. نتایج پرسشنامه از طریق مدل کپ­لند مورد محاسبه قرار گرفت.در ادامه سوپر­ماتریس­های مربوط به فرآیند تحلیل شبکه­ای محاسبه و در­نهایت وزن معیارها و زیرمعیارهای مورد نظر به دست آمد. نتایج تحقیق نشان می­دهد که از میان سه معیار اصلی پژوهش عوامل ساختاری ـ مدیریتی، بیش‌ترین تأثیر را بر نارسایی قوانین گردشگری ایران دارند و بعد از آن عوامل اجرایی و محتوای قوانین اثر­بخش­ترین عوامل هستند. همچنین از میان زیر­معیارهای مورد بررسی، تعدد مراکز تصمیم­گیری و تداخل وظایف سازمان­های مرتبط بیشترین نقش را در نارسایی قوانین گردشگری دارد. واژگان کلیدی:حقوق گردشگری، ضعف و نارسایی، فرآیند تحلیل شبکه­ای(ANP)