ارزیابی ساختار پارک‌های شهری تبریز با تحلیل شبکه و مکان‌یابی بهینه آن با استفاده از مدل FAHP

فضاهای ­سبز­ شهری و به­خصوص پارکها عنصری مهم و حیاتی هستند که اهمیتی ویژه­ در برنامه­ریزی شهری دارند. توزیع و پراکنش پارک­های شهری برای دسترسی مناسب و ارائه خدمات به ساکنان شهری اهمیت زیادی در شهرنشینی امروز دارد. هدف این پژوهش ارزیابی عملکرد و محدوده سرویس­دهی پارک­های شهری مناطق ده گانه شهر تبریز با استفاده از تحلیل شبکه و مکان­یابی مکان­های مناسب جهت توسعه فضای سبز با استفاده از تحلیل شبکه و مدل FAHP می­باشد. تحلیل شبکه با استفاده از نقشه کاربری اراضی و شبکه معابر به انجام شده و در ادامه با استفاده از 8 معیار مکانی تاثیرگذار بر توسعه  پارک­های شهری نسبت به مکان­یابی پارک­ها اقدام شده است. نتایج ارزیابی عملکرد پارک­ها در سطح شهر تبریز بیانگر این است که دسترسی به پارک­های همسایگی تنها در مناطق مرکزی شهر مناسب می­باشد و مناطق دیگر دسترسی کافی به این نوع از پارک­ها ندارند. دسترسی به پارک­های محله­ا­­­ی در قسمت­های شرقی، شمال­غربی و جنوب شهر تبریز از وضعیت مناسبی نداشته ولی بقیه مناطق از دسترسی مناسب برخوردار می­باشند. پارک­های ناحیه­ای، منطقه­ای و شهری نیز به ترتیب در قسمت­های غربی، شرقی و جنوب­شرقی شهر تبریز دسترسی مناسب داشته و بقیه مناطق شهری با محدودیت­هایی از لحاظ دسترسی و برخورداری از پارکهای شهری مواجه می­باشند. ارزیابی نتایج حاصل از مدل FAHP  برای استقرار و مکانیابی فضاهای سبز شهری بیانگر این است که مناطق مرکزی و شرقی تبریز از اولویت بیشتری جهت توسعه فضای سبز برخوردار می­باشند.