ارزیابی رضایت‌مندی شهروندان از سیستم حمل و نقل درون‌شهری همدان با استفاده از مدل های غیر خطی و شبکه عصبی مصنوعی

حمل و نقل یکی از مهم‌ترین زیربناهای تشکیل‌دهنده زندگی شهری است که شکل و چگونگی توسعه اجتماعی و اقتصادی شهر را تعیین می‌کند. در این راستا، بررسی کیفیت حمل و نقل شهر همدان که می‌تواند در توسعه آن بسیار مفید باشد؛ مورد توجه قرار گرفت. جهت ارزیابی میزان رضایتمندی شهروندان از سیستم حمل و نقل از مدل رگرسیون ناپارامتریک و شبکه عصبی مصنوعی استفاده شد. بدین منظور ابتدا با تدوین پرسش نامه ای که بر اساس سه شاخص اصلی (وضعیت تجهیزات و تأسیسات، وضعیت ساختار کالبدی و وضعیت مدیریت و شیوه خدمات رسانی) پایه ریزی گردید؛ دیدگاه شهروندان جمع آوری شد. سپس با اتحاذ این شاخص ها به عنوان متغیر مستقل و میزان رضایتمندی به عنوان متغیر وابسته، یک مدل رگرسیون ناپارامتریک اجرا شد. میزان همبستگی و جذر میانگین مربعات خطای خروجی از این مدل به ترتیب به مقدار 914/0 و 334/0 مقدار بدست آمد. در رویکردی دیگر با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی، یک مدل با ساختار سه نرون ورودی، یک لایه پنهان و یک نرون خروجی پایه‌ریزی شد. همبستگی خروجی این مدل به مقدار 998/0 مقدار و جذر میانگین مربعات خطای آن در حدود 6 برابر کمتر از مدل رگرسیونی محاسبه شد. نتایج نشان دادندکه مدل شبکه عصبی با تخمین توأمان روابط خطی و غیرخطی، از انعطفاف‌پذیری و قابلیت مناسب‌تری نسبت به رگرسیون ناپارامتریک برخوردار است. از طرفی شاخص های قیمت‌گذاری با ضریب(853/0)، برابری و رفاه با(795/0) و کاهش تقاضای سفر با‌(790/0) مقدار، اثر گذارترین شاخص ها در رضایتمندی شهروندان از شبکه حمل و نقل شهری هستند.