ارزیابی جانمایی دستگاه لیزر اسکنر زمینی در پروژه‌های برداشت نقشه‌برداری با الگوریتم ژنتیک ‌‌

با استفاده از دستگاه لیزر اسکنر زمینی امکان مدل‌سازی کامل سه‌بعدی یک محدوده وجود دارد. برای پوشش کامل محدوده بایستی دستگاه در نقاط مختلف مستقر و عملیات اندازه‌گیری انجام گیرد. اما جابجایی و افزایش نقاط استقرار، مستلزم اندازه‌گیری‌های میدانی بیشتر بوده و در نتیجه باعث افزایش زمان و هزینه محاسباتی خواهد شد. در این مقاله، هدف آن است که ابزاری جهت ارزیابی نقاط انتخاب‌شده برای استقرار دستگاه لیزراسکنر زمینی ارائه شود. در این راستا، برای دستیابی به این هدف از الگوریتم بهینه‌سازی ژنتیک استفاده شده است. در روش پیشنهادی، ابرنقاط حاصل از هم‌مرجع نمودن تمامی ایستگاه‌های استقرار دستگاه در محدوده اسکن، به عنوان فضای جستجوی الگوریتم ژنتیک استفاده می‌شود. همچنین تابع هزینه با دو هدف، یکی کاهش نواحی پنهان در ابرنقاط نهایی و دیگری انتخاب کمترین تعداد ممکن نقاط استقرار در نظر گرفته می‌شود. با انتخاب مجموعه‌ای تصادفی از نقاط کاندید برای استقرار، به عنوان پاسخ اولیه، الگوریتم شروع به کار کرده و در فضای جستجو، در طی تکرارهای متوالی با اعمال عملگرهای انتخاب، تقاطع و جهش جواب بهینه مسأله جانمایی لیزر اسکنر زمینی را بدست می‌آورد. در این فرآیند، انتخاب بهینه نقاط استقرار دستگاه به صورت اتوماتیک و تکراری بوده و اطمینان از چیدمان صحیح با حداقل تعداد نقاط لازم برای اندازه‌گیری کامل محدوده حاصل می‌شود. نتایج این تحقیق بر روی داده‌های واقعی و شبیه‌سازی نشان می‌دهد، با الگوریتم بهینه‌سازی ژنتیک می‌توان نقاط بهینه برای استقرار دستگاه لیزر اسکنر را از میان تعداد بسیار زیادی از نقاط کاندید انتخاب کرد. بدین وسیله، ابزاری کارآمد به‌منظور ارزیابی بهینه بودن نقاط استقرار انتخاب‌شده در پروژه‌های برداشت با دستگاه لیزر اسکنر زمینی ایجاد می‌شود. امکان اسکنینگ 99 درصد محدوده با اطمینان کامل با روش پیشنهادی با کمترین تعداد ممکن ایستگاه‌های استقرار حاصل شد.