ارزیابی تحمل به خشکی نهالهای دو گونه بلوط ایرانی و وی‌ول با استفاده از پارامتر‌های مرفولوژیکی، فیزیولوژیکی و جذب عناصر

خشکی از جمله تنش های محیطی مهم است که بر رشد و نمو گیاهان اثر منفی می‌گذارد و از آن جایی که جنگل‌های زاگرس با اقلیم مدیترانه‌ای جز جنگل‌های خشکی‌گرا هستند، به این منظور تاثیر تنش خشکی بر روی صفات رویشی و فیزیولوژیک و جذب عناصر در دو گونه‌ی بلوط (برودار و وی‌ول) بررسی شد. برای انجام این آزمایش، تیمار در 4 سطح کنترل و تنش خشکی اعمال شد. نتایج این مطالعه نشان داد که تنش خشکی تاثیرات منفی بر پارامتر‌های رویشی، مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی در دو گونه بلوط مورد نظر داشت، به طوری که اکثر پارامترهای رویشی و فیزیولوژیکی کاهش یافت اما نرخ نشت الکترولیت اندامها افزایش یافت. نتایج جذب عنصر نیز نشان داد که تنش خشکی باعث افزایش میزان پتاسیم در ریشه و ساقه گردید. نتایج نشان داد که میزان شاخص تحمل نیز در گونه بلوط ایرانی در تمام پارامتر‌های مورد مطالعه به جز وزن تر و خشک برگ بیشتر از گونه وی‌ول می‌باشد. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که گونه بلوط ایرانی نسبت به گونه وی‌ول با جذب سدیم کمتر برگ و در نتیجه نسبت سدیم به پتاسیم کمتر و نیز کاهش تعداد برگ توانست مقاومت بهتری را نسبت به تنش خشکی از خود نشان دهد.