‌ارزیابی تجزیۀ بیولوژیکی برخی از سموم کشاورزی کلره توسط باکتری‌های جدا‌شده (برخی از گونه‌های سودوموناس) از رودخانه‌های استان مازندران

سموم کلره از‌جمله آلاینده‌های زیست‌محیطی هستند که نیمه‌عمر بالایی دارند و با ماندن در طبیعت، وارد زنجیرۀ غذایی می‌شوند و در‌نهایت به انسان انتقال می‌یابند و سبب بروز عوارض مختلف از‌جمله جهش در ژن‌های مختلف و سرطان‌زایی می‌شوند. در این پژوهش تجزیۀ بیولوژیک انواع سموم کلره نظیر آلفا، بتا و گاما هگزا کلروبنزن (لیندن)، DDT، آلدرین، دی‌آلدرین، آندوسولفان، اندرین و هپتاکلر توسط سه گونه سودوموناس به نام‌های آئروجینوزا، فلورسانس و پوتیدا جدا‌شده از رودخانه‌های استان مازندران (تجن، بابلرود و شیرود) در مقیاس آزمایشگاهی بررسی شد. پس از آداپتاسیون باکتری‌های جدا‌شده در محیط پایۀ معدنی (به‌صورت مخلوط) به میزان 5درصد از مخلوط باکتری‌ها، به محیط پایۀ حاوی 30 میلی‌گرم بر لیتر از مخلوط استاندارد سموم کلره اضافه شد و در زمان‌های صفر، 24، 48، 54 و 120 ساعت، روند تجزیۀ بیولوژیک با استفاده از تغییرات رشد میکروب‌ها (جذب نوری) و اندازه‌گیری سموم کلره (با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی) آزمایش شد. نتایج نشان داد که بیشترین تجزیه مربوط به سم DDT و لیندن بوده است به‌طوری‌که غلظت آن‌ها در زمان 120 ساعت به‌ترتیب به 54/9 و3/9 میلی‌گرم بر لیتر رسیده بود. کمترین میزان تجزیه نیز مربوط به سم اندرین بود و غلظت آن‌ها در زمان 120 ساعت، 45/13 میلی‌گرم بر لیتر بود. بیشترین جذب یا  ODباکتری‌های استفاده‌شده در زمان 48 ساعت بوده است. نتیجه‌‌ای که از این پژوهش حاصل شد آن است که با استفادۀ بهینه از گونه‌های مختلف سودوموناس در مزارع کشاورزی، می‌توان غلظت سموم کشاورزی خصوصاً کلره را تا حد قابل قبولی کاهش داد.