ارزیابی اهمیت لکه های زیستگاهی در برقراری ارتباطات سیمای سرزمین زیست بوم های بیابانی در سه گونه روباه با استفاده از رویکرد کرنل مقاومت و شبکه گراف

علیرغم اولویت حفاظتی زیست­بوم­های بیابانی به عنوان یک مأمن مناسب برای بسیاری از گونه­های در خطر تهدید، راهبردهای حفاظت موثر از این گونه­ها به دلیل کمبود اطلاعات پراکنش و ارتباطات زیستگاهی با موفقیت چندانی همراه نبوده­است. تحقیق حاضر با هدف 1) بررسی مهمترین متغیرهای بوم­جغرافیایی موثر بر پراکنش روباه ­شنی (Vulpes rueppellii)، شاه­روباه (Vulpescana) و روباه معمولی (Vulpesvulpes) 2) شناسایی مهمترین لکه­های زیستگاهی هسته­ای و کریدورهای مهاجرتی و 3) ارزیابی اهمیت هر یک از لکه­های زیستگاهی در برقراری ارتباطات سیمای سرزمین طراحی شد. در گام اول، نقشه اجماعی پراکنش هر گونه با استفاده از تلفیق سه الگوریتم مدلسازی پراکنش و 12 متغیر بوم‌جغرافیایی تهیه شد. نتایج نشان داد که پراکنش گونه­های روباه­سان تحت تاثیر میانگین بارندگی سالانه، تراکم اراضی بوته­زار، تراکم مناطق مسکونی، و شاخص زبری سطح زمین است. در گام بعد، سطوح مقاومت سیمای سرزمین با اجرای تابع نمایی منفی روی نقشه اجماعی پراکنش ایجاد و با استفاده از رویکرد کرنل مقاومت لکه­های زیستگاهی هسته­ای و کریدورهای زیستی مهم بین لکه­ها پیش­بینی شد. بسیاری از لکه­های زیستگاهی هسته­ای در محدوده مناطق تحت حفاظت قرار گرفتند که این موضوع نشان­دهنده مقاومت سیمای سرزمین در خارج از مناطق تحت حفاظت است. در آخر، اهمیت لکه­های زیستگاهی شناسایی شده با استفاده از شبکه گراف ارزیابی شد. نتایج ارتباط مثبت بین وسعت لکه زیستگاهی، میانگین تراکم نسبی افراد مهاجر و میانگین احتمال وقوع در هر لکه را با شاخص احتمال نشان داد. استفاده از شاخص­های کیفیت زیستگاه در مقایسه با کمیت زیستگاه کارآیی بیشتری را در بررسی اهمیت لکه­های زیستگاهی در برقراری ارتباط سیمای سرزمین نشان داد. نتایج بدست آمده نشان می­دهد که حفاظت موثر از گوشت­خواران نیازمند مدیریت یکپارچه در سطح سیمای سرزمین با هدف برقرای ارتباطات عملکردی بین لکه‌های زیستگاهی باقیمانده است.