ارزش روش فتوآنتروپومتری در توصیف بالینی و کمّی ساختمان های

چکیده زمینه : استفاده از روش فتوآنتروپومتری امکان توصیف اندازه های نسبی آناتومیک- مورفولوژیک ساختمان های مختلف صورت را فراهم می کند. این روش در مطالعه های پزشکی و نیز در مطالعه های مردم شناسی کاربردهای مفیدی دارد. هدف : مطالعه به منظور ارزیابی اعتبار روش فتوآنتروپومتری برای توصیف کمّی ساختمان های صورت انجام شد. مواد و روش ها : در این مطالعه 19 متغیر شامل اندازه گیــری های طولی و زاویه ای بر روی عکس هــای نیم رخ و تمام رخ صورت 100 کودک سالم تهرانی 4 تا 14 ساله مورد بررسی قرار گرفت و شاخص های به دست آمده برای هر متغیر به طور جداگانه بر روی نمودار پراکنش ترسیم شد تا پراکندگی اندازه ها و تغییرات سنی آنها به راحتی نشان داده شود. نتایج برای هر متغیر توسط نرم افزار Excel پردازش شد و بر روی نمودار پراکنش خط رگراسیون ترسیم و ضریب همبستگی محاسبه شد. در این مقاله نتایج مربوط به چهار متغیر مطرح شده است. یافته ها : با افزایش سن ارتفاع بخش میانی صورت افزایش می یابد (33/0=r)، فک بالا برجسته تر می شود(42/0=r)، چانه برجسته تر می شود(48/0=r) و طول شکاف دهان بیش تر می شود(26/0=r). نتیجه گیری : با استفاده از روش فتوآنتروپومتری می توان اندازه های هنجار (طبیعی) و ناهنجار( غیر طبیعی) ساختمان های صورت را در نژادهای معین انسان و نیز در سندرم هایی که همراه با ناهنجاری های صورت هستند تعیین و برای تشخیص، اصلاح و درمان ناهنجاری ها از آن بهره گرفت.