ارتباط وضعیت محل زندگی و فعالیت‌بدنی: نقش میانجی‌گری عوامل روانشناختی- اجتماعی

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطة وضعیت محل‌زندگی با فعالیت­بدنی و میانجی‌گری عوامل روان‌شناختی- اجتماعی بود. روش پژوهش از نوع پژوهش­های همبستگی و کاربردی بود. نمونة آماری پژوهش، 370 نفر از افراد مراجعه‌کننده به پارک­های سطح شهر اهواز برای انجام فعالیت­بدنی بود که به‌ روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسش‌نامة پژوهشگرساخته بود که در دو بخش وضعیت محل­زندگی و عوامل روان‌شناختی-اجتماعی تنظیم شد. داده­های پژوهش با استفاده از پی.ال.اس. تجزیه‌ و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که علاوه‌ بر رابطة مستقیم وضعیت محل‌زندگی و عوامل روان‌شناختی- اجتماعی با فعالیت­بدنی شهروندان اهوازی، نقش میانجی‌گری عوامل روان‌شناختی-اجتماعی نیز مشاهده شده است؛ بنابراین، اگر امکان تغییر شاخص­های مرتبط با محل‌زندگی افراد مانند هم‌جواری وجود نداشته باشد، با تقویت عوامل روان‌شناختی- اجتماعی از طریق آگاهی شهروندان از فواید چند گانة فعالیت‌بدنی و فعالیت­های تفریحی، می­توان موانع محیطی فعالیت‌بدنی را کاهش داد.