ارتباط سواد سلامت با خودکارآمدی و خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: سطح پایین سواد سلامت در افراد مبتلا به دیابت نوع دو شایع است و ممکن است یک مانع اساسی برای افزایش سطح خودکارآمدی و خودمراقبتی در بیماران باشد. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین خودکارآمدی و خودمراقبتی و سواد سلامت در مبتلایان به دیابت نوع دو مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی خرمشهر می باشد .مواد و روش ­ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی است که در سال 1395 طراحی و اجرا گردید. جامعه آماری در این پژوهش بیماران دیابتی نوع دو مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر خرمشهر بودند که با روش نمونه‌گیری خوشه ­ای تصادفی 121 نمونه انتخاب شد. ابزار جمع ­آوری داده­ ها شامل پرسش‌نامه­ ی سواد سلامت (14 سوال)، پرسش‌نامه­ی خودمراقبتی (12 سوال) و پرسش‌نامه­ ی خودکارآمدی (8 سوال) بوده است. داده ­های جمع ­آوری شده با کمک نرم‌افزار آماری SPSS و انجام آزمون‌های تی­تست، آنوا، رگرسیون گام به گام و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ­ها: میانگین نمره سواد سلامت، خودمراقبتی و خودکارآمدی در بیماران به ترتیب0/53±31/90 ،1/2±3/39 و1/80±6/77 بوده است. همبستگی پیرسون نشان‌دهنده ­ی رابطه مثبت سواد سلامت با خودمراقبتی و خودکارآمدی بوده است (0/0001>P برای هر دو مورد). نتیجه ­گیری: طراحی برنامه آموزشی مدون و مستمر جهت ارتقای سطح سواد سلامت، خودکارآمدی بیماران مبتلا به دیابت که نهایتاً به تغییر در رفتار و سطح خودمراقبتی آن‌ها می­شود یک امر بسیار ضروری می­باشد.