ارتباط سلامت روانی مادران با سبک فرزندپروری در کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه

مقدمه: اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه (ADHD) شایع‌ترین اختلال روان‌پزشکی در کودکان است و خانواده، نقش بسیار مهم در مدیریت رفتار کودکان دارد. هدف از مطالعه‌ی حاضر، بررسی وضعیت سلامت روانی والدین با سبک فرزندپروری در کودکان مبتلا به این اختلال می‌باشد.  روش‌کار: جامعه‌ی آماری این مطالعه‌ی توصیفی-تحلیلی در سال 93-1392 شامل مادران کودکان ADHD مراجعه‌کننده به درمانگاه روان‌پزشکی بیمارستان‌های طالقانی و 5 آذر گرگان می‌باشند. گروه آزمون شامل 64 کودک مبتلا به ADHD انتخاب شده بر اساس نمونه‌گیری تصادفی و گروه شاهد نیز شامل 64 کودک دبستانی شهر گرگان بودند که بر اساس نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. پس از ارایه‌ی توضیحات به مادران، پرسش‌نامه‌های مشخصات جمعیت‌شناختی، فرزندپروری بوری و سلامت عمومی (GHQ) تکمیل گردیدند. داده‌ها با کمک نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 16، آمار توصیفی و تحلیلی و آزمون مجذور خی تحلیل گردیدند. یافته‌ها: در هر گروه 47 نفر پسر و 17 نفر دختر با میانگین سنی گروه ADHD (84/1+42/8 سال) و گروه شاهد (10/1+84/8) سال بودند. نمرات مادران دو گروه در خرده‌مقیاس‌های نشانه‌های جسمانی، اضطراب و افسردگی و نمره‌ی کل پرسش‌نامه‌ی GHQ، اختلاف معنی‌داری داشتند (به ترتیب 01/0=P، 001/0=P و 01/0=P) و مادران کودکان ADHD مضطرب‌تر، افسرده‌تر و از سلامت جسمانی پایین‌تری برخوردار بودند. میانگین سبک فرزندپروری مقتدرانه نیز در مادران دو گروه، اختلاف  معنی‌داری نشان داد (002/0=P). سن مادران در گروه ADHD به طور معنی‌داری بالاتر ولی تحصیلات ایشان، پایین‌تر از گروه شاهد بود (به ترتیب 01/0=P، 001/0=P). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد از برایند 4 عامل اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه، تحصیلات مادر، سلامت روان مادر و سن مادر بر به‌کارگیری  سبک فرزندپروری مقتدرانه، عامل اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه، نسبت به سلامت روان مادر تاثیر بیشتری دارد.