ارتباط بین حضور ذهن و دلبستگی مادر به جنین و نوزاد در دوران بارداری و پس از زایمان: یک مطالعه طولی

سابقه و هدف: حضور ذهن یکی از عوامل مهم پیشگویی‌کننده دل‌بستگی مادر به جنین  و نوزاد است که در فرهنگ‌ها و کشورهای مختلف، متفاوت است لذا هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین حضور ذهن و دل‌بستگی مادر به جنین و نوزاد در دوران بارداری و پس از زایمان بود. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع طولی است که بر روی 347 زن باردار شکم اول مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر مشهد از طریق نمونه‌گیری دو مرحله‌ای (خوشه‌ای-در دسترس) در سال 1393 انجام شد. پرسش‌نامه‌های مشخصات فردی/بارداری، حضور ذهن (39 آیتم)، دل‌بستگی مادر به جنین (21 آیتم) و دل‌بستگی مادر به نوزاد (22 آیتم) در دوران بارداری و پس از زایمان توسط واحدهای پژوهش تکمیل شد. یافته‌ها: در دوران بارداری میانگین (انحراف معیار±) نمره کلی حضور ذهن و دل‌بستگی مادر به جنین 8/112 (8/12±) و 89/59 (6/8±) بود و در دوران پس از زایمان نیز به ترتیب 8/116 (4/13±) و 71 (01/0±) بود. هم‌چنین بر اساس آزمون ضریب هم‌بستگی پیرسون در دوران بارداری بین نمره کلی حضور ذهن و دل‌بستگی مادر به جنین و در دوران پس از زایمان بین دل‌بستگی مادر به نوزاد و حضور ذهن هم‌بستگی مثبتی وجود داشت (به ترتیب  129/0= r،016/0= P،102/0=r ،040/0=P)  نتیجه‌گیری: بین نمره حضور ذهن و دل‌بستگی مادر به جنین و نوزاد در دوران بارداری و پس از زایمان هم‌بستگی وجود دارد. بنابراین، آموزش مراقبین بهداشتی به ویژه ماماها نسبت به مسائل روان‌شناختی در طول دوران بارداری می‌تواند در تشخیص و شناسایی زودرس چنین مشکلاتی موثر واقع شود.