ارائه چارچوبی جهت مدل‌سازی و ارزیابی کمِی میزان سازگاری الگوی شکل شهری با شاخص‌ها و مؤلفه‌های کیفی شهر ایرانی- اسلامی به کمک GIS

چکیده شکل­گیری شهر ایرانی-اسلامی بر اصول و ارزش­هایی استوار است که همواره در برنامه­ریزی و طراحی محیط زندگی مسلمانان اهمیت بسزایی دارد و بر روابط انسان با محیط و با سایر همنوعان خویش تأثیرگذار است. در این راستا، تبعیت شهر از اصول و قواعدی در راستای برآوردن نیازهای انسان و خدمت­رسانی به او، یک مسئله­ی ضروریست. از این رو، توجه به اصول شهرسازی و معماری در راستای تحقق شهر ایرانی-اسلامی نقشی پررنگ می­یابد. در طول سالیان گذشته توسعه مفهوم شهرهای ایرانی-اسلامی موجب شکل­گیری ادبیات جدیدی در برنامه­ریزی و طراحی شهری کشور شده ­است که عموماً به ذکر شاخص­های کیفی بسنده کرده­اند، لیکن آنچه به عنوان حلقۀ مفقوده مطرح میباشد، ارائه­ی شاخص­های کمّی جهت ارزیابی مؤلفه­های کیفی شهر ایرانی-اسلامی است. در این زمینه سامانۀ اطلاعات جغرافیایی به علت دارا بودن قابلیت تجزیه و تحلیل بالا در حل مسائل پیچیده و مکانی، می‌تواند به عنوان ابزاری در جهت غلبه بر این محدودیت مورد استفاده قرار گیرد. لذا در این پژوهش چارچوبی جهت مدل­سازی و ارزیابی کمی میزان سازگاری الگوی شکل شهری با شاخص­ها و مؤلفه‌های کیفی شهر ایرانی-اسلامی به کمک GIS ارائه گردیده­­است. در روش پیشنهادی، شاخص­های عدالت فضایی، عدالت اجتماعی، توجه به مقیاس انسانی و انسانگرایی و تأمین دسترسی مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت مدل ارائه شده برای چهار ناحیۀ مرکزی شهر بجنورد، پیاده سازی و اجرا گردید. نتایج بدست آمده حاکی از توانایی مُدل پیشنهادی در ارائه شاخص­هایی قابل اندازه­گیری و مدیریت­پذیر و همچنین شناسایی محدودیت‌ها و توانایی­های هر ناحیه در رابطه با هر کدام از شاخص­های ارائه شده، می­باشد. مُدل پیشنهادی، گامی به جلو در راستای پیاده­سازی بهتر مفهوم شهر ایرانی-اسلامی است و می­تواند به عنوان ابزاری مناسب در اختیار تصمیم‌گیران، برنامه­ریزان و طراحان شهری قرار گیرد.