ادراک حسی،تخیل و حافظه در نظام فکری آگوستین

آگوستین مانند هر فیلسوف مسیحی دیگری در سده‌های میانه،‌ اولین و اصلی‌ترین دغدغه‌اش نه فلسفه‌ورزی بلکه دین‌داری است. روشن است که آنچه در دین اصل است ایمان به خداست نه شناخت نظری او؛ اما برای هر دین‌داری بایسته است که در پیِ شناخت نظری نیز برآید تا بتواند از آنچه بدان گرویده، دفاع کند. آگوستین به‌پیروی از نوافلاطونیان بر آن است که شناخت خداوند از توان بشر بیرون است، اما نظر به اینکه خداوند آدمی را بر صورت خویش آفریده است(سفر تکوین، 1:26)، بهترین راه برای خداشناسی،‌ شروع از خودشناسی است. اما برای خودشناسی نیز باید از شناخت حسی بیاغازیم و مرتبه‌ به مرتبه به‌سوی تخیل و حافظه و عقل پیش برویم. آنچه در این مقاله در مدنظر نویسنده بوده، بازنمایاندن جایگاه ادراک حسی، تخیل، حافظه، فراموشی و یادآوری در نظریة ‌معرفت آگوستین است که در این میان، به استفادة ‌آگوستین از افلاطون و نوافلاطونیان نیز پرداخته‌ایم و کوشیده‌ایم تا نوآوری‌‌های او را در این زمینه‌ها نیز بازنماییم.