اثـرات حاد تـمرینات ورزشی شنـا بر روی علائـم سندرم ترک در موش‌های معتاد

زمینه و هدف: ورزش هوازی آزادسازی بتا اندورفین‌ها و سایر پپتیدهای شبه افیونی درون زاد مغز را افزایش می‌دهد، در نتیجه اثرات مرفین و سایر آگونیست‌های گیرنده‌های شبه افیونی را پدید می‌آورد و بدین ترتیب ممکن است بتواند در دوران ترک از شدت علائم کاسته و در فرآیند ترک مفید واقع شود. لذا هدف از این تحقیق بررسی اثرات حاد تمرینات ورزشی شنا (برنامه تمرینی منتخب) بر روی رفتارهای شایع موش‌‌های معتاد در سندرم ترک می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، موش‌های نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 20±250 و تعداد 24 سر در دو گروه معتاد کنترل و معتاد ورزیده قرار گرفتند و سپس توسط سولفات مرفین 4/0 گرم در لیتر به‌مدت 21 روز معتاد شدند. حیوانات معتاد ورزیده، تمرینات شنا را 5 روز در هفته به‌مدت 8 هفته که، در ابتدا 60 دقیقه به مدت 3 هفته، سپس 90 دقیقه در 2 هفته و در پایان 120 دقیقه به‌مدت 3 هفته بود، انجام دادند. علایم رفتاری مانند (پرش، ایستادن روی دو پا، دندان قروچه، اسهال، لرزش بدن، صعود و کشیدن بدن) بر حسب تعداد در زمان به‌مدت 30 دقیقه در هر دو گروه، اندازه‌گیری شد. تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر با نرم‌افزار SPSS جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده گردید. یافته‌ها: اطلاعات نشان دادند ورزش هوازی شنا بعد از پنج و هشت هفته به‌صورت حاد (بلافاصله بعد از تمرین ورزشی) توانست به‌طور معناداری (حداقل 05/0>P) میزان بروز علایم سندرم ترک مانند پرش، ایستادن روی دو پا، دندان قروچه، اسهال، لرزش بدن، صعود و کشیدن بدن را کاهش دهد. نتیجه‌گیری: با توجه به این یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که تمرین ورزشی منظم شنا با شدت متوسط در مدت 5 و 8 هفته به‌صورت حاد می‌تواند در کاهش بروز تعداد علائم رفتاری سندرم ترک حیوانات معتاد به مرفین مؤثر و مفید باشد.