اثر 8 هفته تمرین مقاومتی دایره ای با شدت بالا بر سطوح پلاسمایی چمرین و کنترل گلایسمیک در بیماران مرد مبتلا به دیابت نوع 2

چکیده اطلاعات اندکی در مورد اثرات تمرینات مقاومتی در افراد مبتلا به دیابت وجود دارد. نشان داد شده است که متغیر شدت در تمرینات مقاومتی، عامل مهم تری نسبت به متغیر حجم تمرین در درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می‌باشد. چمرین یک آدیپوکین‌ تازه کشف شده می‌باشد که منجر به ایجاد مقاومت انسولینی در عضلات اسکلتی می شود. مطالعه حاضر اثر 8 هفته تمرین مقاومتی دایره‌ای با شدت بالا را بر سطوح پلاسمایی چمرین در بیماران مرد مبتلا به دیابت نوع 2 مورد بررسی قرار داد. 18 مرد غیر فعال دارای اضافه وزن و مبتلا به دیابت نوع 2 (میانگین سن 73/7±5/48 سال، وزن 6/12±41/79 کیلوگرم و نمایه ی توده‌ی بدنی 38/4±29/27 کیلوگرم بر متر مربع) به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10n=) و کنترل (8n=) تقسیم شدند. سطوح چمرین، انسولین، قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله و شاخص مقاومت به انسولین، قبل و متعاقب 60 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین اندازه گیری شد. یافته‌ها نشان داد، سطوح چمرین به طور معناداری در گروه تمرین مقاومتی کاهش یافت (01/0p=)؛ همچنین کاهش معناداری در سطوح پلاسمایی انسولین (01/0p=) و گلوکز (04/0p=) مشاهده شد. تمرین مقاومتی شاخص مقاومت به انسولین را کاهش داد (01/0p=)، اما در سطح هموگلوبین گلیکوزیله تغییر معناداری مشاهده نشد (05/0<p). کاهش غلظت چمرین ممکن است به بهبود حساسیت انسولینی کمک نماید. به نظر می رسد، تمرین مقاومتی دایره‌ای با شدت های بالا می‌تواند به عنوان رویکردی پیشگیرانه در بهبود دیابت نوع 2 مورد توجه قرار بگیرد، اما ممکن است برای برخی افراد مناسب نباشد.