اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر تحمل گلوکز و مقاومت به انسولین و در مردان با وزن طبیعی و دارای اضافه وزن

سابقه و هدف: تمرینات مقاومتی اغلب به منظور افزایش حجم و قدرت عضلانی مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ اما آثار متابولیکی این نوع تمرینات نیز دارای اهمیت است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی اثر تمرینات مقاومتی بر اختلالات متابولیسم گلوکز در افراد جوان دارای اضافه وزن بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تعداد 16 مرد جوان غیرورزشکار (سن: 09/2±1/21 سال و قد: 4/0±2/175 سانتی‌متر) شرکت کردند و بر اساس شاخص توده بدن در دو گروه برابر وزن مطلوب (25-20BMI: ) و اضافه وزن (30-25BMI: ) تقسیم شدند. تمرین مقاومتی به مدت هشت هفته و با شدت 80-60% 1-RM توسط دو گروه اجرا شد. نمونه‌های خونی پیش و پس از هشت هفته و پس از مصرف 75 گرم گلوکز در دقایق 0، 30، 60، 90 و 120 جمع‌آوری و شاخص تحمل گلوکز و مقاومت به انسولین ارزیابی شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد در گروه وزن طبیعی، توده خالص بدن (044/0=p)، قدرت (007/0=p)، استقامت عضلانی (01/0=p) و هایپرتروفی عضلات پایین تنه (04/0=p) افزایش و درصد چربی بدن (031/0=p) کاهش یافت. در گروه اضافه وزن نیز توده خالص بدن (02/0=p)، قدرت (01/0=p)، استقامت عضلانی (01/0=p) و هایپرتروفی عضلات پایین تنه (005/0=p) افزایش و درصد چربی بدن (04/0=p) کاهش یافت. تحمل گلوکز تنها در گروه اضافه‌وزن افزایش (01/0=p) و شاخص مقاومت به انسولین در هر دو گروه وزن طبیعی (002/0=p) و اضافه وزن (001/0=p) کاهش یافته بود (05/0p