اثر کودهای زیستی و آلی بر غلظت عناصر غذایی و برخی شاخص‌های رشدی گوجه‌فرنگی

به­منظور بررسی تأثیر باکتری­های محرک رشد گیاه و کمپوست مصرف شده قارچ خوراکی بر رشد و عملکرد گوجه­فرنگی رقم ارگون (Lycopersicon esculentum L.)، آزمایشی گلخانه­ای به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تلقیح بذور گوجه فرنگی با سوسپانسیون باکتری­های محرک رشد جنس سودوموناس (گونه فلورسنس و پوتیدا سویه 168 و 41) و آزوسپریلیوم (گونه لیپوفروم، sp و هالوپرفرنس) و افزودن کمپوست مصرف شده قارچ در نسبت­های حجمی (0، 20، 40 و 60) درصد به­صورت جایگزینی در بسترهای کاشت بود. نتایج نشان داد که میزان فسفر، پتاسیم، کلسیم در برگ و میوه تحت اثر تیمارهای آزمایشی به­طور معنی­داری افزایش یافتند. بیشترین میزان این عناصر در برگ و میوه در تیمار تلقیح شده با باکتری سودوموناس فلورسنسو کشت شده در بستر حاوی 20 درصد کمپوست مصرف شده قارچ مشاهده گردید. بیشترین میزان عملکرد و کلروفیل a در گیاهان مایه­زنی شده با سودوموناس فلورسنس و بستر کشت حاوی 20 درصد کمپوست مصرف شده قارچ مشاهده گردید. شاخص­های کلروفیل b، مجموع کلروفیل، اسیدیته میوه و سفتی بافت میوه در تیمارهای تلقیح شده با سودوموناس فلورسنس و سودوموناس پوتیدا سویه 168 و تیمار 20 درصد کمپوست مصرف شده قارچ حداکثر بود. بیشترین میزان قند میوه در تیمار تلقیح شده با آزوسپریلیوم هالوپرفرنس و تیمار 20 درصد کمپوست مصرف شده قارچ مشاهده گردید. در مجموع نتایج نشان داد که استفاده از کمپوست باقی­مانده قارچ و همچنین باکتری­های محرک رشد نقش موثری بر ویژگی­های فیزیولوژیک، تغذیه و همچنین عملکرد گوجه دارد. همچنین در شاخص­های میزان کلروفیل، عملکرد کل و تغذیه گیاه اثر متقابل کمپوست با باکتری معنی­دار بود که بیان­گر نقش موثر و افزاینده کاربرد همزمان کمپوست و قارچ به­عنوان یک کود آلی-میکروبی در بهبود رشد گیاه می­باشد.