اثر کم‌کاری تیروئیدی جنینی بر سطح سرمی و بافتی متابولیت‌های اکسید نیتریک در زاده‌های بالغ موش‌های صحرایی نر

مقدمه: در بررسی‌های مختلف در کم‌کاری‌ تیروئیدی کاهش سنتز اکسید نیتریک (NO) گزارش شده است. مصرف نیترات با افزایش متابولیت‌های NO یعنی نیترات و نیتریت (NOx) در سرم همراه می‌باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی سطح NOx در سرم و بافت‌های قلب، آئورت و ریه در زاده‌های موش‌های صحرایی مبتلا به کم‌کاری تیروئید جنینی بود. مواد و روش‌ها: کم‌کاری تیروئید در موش‌های ماده با استفاده از پروپیل تیواوراسیل در آب آشامیدنی (از ابتدا تا انتهای حاملگی) القا گردید. زاده‌های نر گروه کم‌کار تیروئید و کنترل، تا زمان بلوغ نگه‌داری و به 4 گروه تقسیم شدند: گروه‌های کنترل و کم‌کاری تیروئید با تزریق نیترات سدیم (١۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلو‌گرم وزن بدن) و گروه‌های کنترل و کم‌کاری تیروئید بدون تزریق. غلظت NOx نمونه‌های سرم و بافت آن‌ها با روش گریس بررسی گردید. یافته‌ها: NOx در سرم یک ساعت بعد از تزریق نیترات در هر دو گروه به بیشینه میزان خود رسید. بعد ‌از ساعت اول NOx سرمی در هر دو گروه کاهش یافت و شیب این کاهش در گروه کم‌کاری تیروئید جنینی بیشتر بود. در قلب و آئورت، غلظت NOx در گروه کم‌کاری تیروئید جنینی به طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل بود. به دنبال تزریق نیترات، در گروه کنترل غلظت NOx تنها در قلب و ریه افزایش یافت، ولی در گروه کم‌کاری تیروئید جنینی در هر سه بافت افزایش مشاهده شد. نتیجه‌گیری: متابولیسم NOx در موش‌های بالغ با کم‌کاری ‌تیروئیدی جنینی با گروه کنترل متفاوت می‌باشد و هورمون‌های تیروئیدی در متابولیسم NOx نقش اساسی دارند که خود را در زمان بلوغ نشان می‌دهد.