اثر کتوز تحت بالینی در اوایل شیردهی بر عملکرد تولیدی و تولیدمثلی گاوهای هلشتاین در استان مازندران

هدف از مطالعه حاضر شناسایی گاوهای مبتلا به کتوز تحت بالینی با استفاده از تست پروفیل متابولیکی و بررسی عملکرد تولیدی و سلامت آن ها در مقایسه با گاوهای فاقد این ناهنجاری بود. بدین منظور 96 راس گاو هلشتاین آبستن براساس تاریخ احتمالی زایش انتخاب شدند. در فاصله یک هفته قبل از زایش و یک هفته بعد از زایش از سیاهرگ دمی دام ها خون گیری شد و با استفاده از دستگاه اتوآنالایزر غلظت NEFA و BHBA مشخص شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد 6/41 درصد از گاوها در دوره پس از زایش دارای ناهنجاری کتوز تحت بالینی بودند. در دام هایی که دارای کتوز تحت بالینی بودند نسبت به گروهی که فاقد این ناهنجاری بودند درصد وقوع جفت ماندگی، متریت و ورم پستان به صورت معنی داری بیشتر بود. فاصله زایش تا اولین تلقیح و روزهای باز در گاوهای مبتلا به کتوز تحت بالینی نسبت به گاوهایی که فاقد این ناهنجاری بودند به صورت معنی داری بیشتر بود در حالی که درصد گیرایی حاصل از اولین تلقیح در گاوهایی که دارای کتوز بالینی نسبت به گروهی که فاقد این ناهنجاری بودند به صورت معنی داری کاهش نشان داد. به طور کلی می توان از این پژوهش نتیجه گیری کرد کتوز تحت بالینی می تواند سلامت دام را به خطر انداخته و با افزایش حساسیت دام نسبت به بیماری ها و ناهنجاری های متابولیکی در زمان زایش و دوره پس از زایش، برای آینده تولیدی و تولیدمثلی گاوها خطر محسوب  شود.