اثر کتامین بر فعالیت‌های شبه‌صرع تجربی ناشی از پنتیلن تترازول در موش صحرایی نر

صرع یکی از بیماری‌های مزمن سیستم عصبی مرکزی است که با وجود داروهای فراوان برای درمان آن، کارآیی آنها زیر سوال است بنابراین هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر تحریکی و حفاظتی کتامین بر فعالیت‌های شبه صرع تجربی القا شده توسط تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول در موش صحرایی نر بالغ بود. در این مطالعه از 15 سر موش صحرایی نر بالغ gr 200-250 در قالب یک گروه کنترل که نرمالین سالین دریافت کردند و دو گروه درمان که گروه اول کتامین را با دوز mg/kg 20 و گروه دوم کتامین را با دوز mg/kg 50 به صورت داخل صفاقی دریافت کردند، استفاده شد. بعد از بیهوشی با ترکیب کتامین – زایلازین و جراحی ناحیه جمجمه حیوان، الکترود ثبت در داخل جمجمه در لایه استریاتوم ناحیه CA1 هیپوکامپ قرار داده شد و فعالیت‌های صرعی با استفاده از تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول ایجاد شد و فعالیت‌های صرعی ایجاد شده از لحاظ تعداد پتانسیل عمل نیزه ای ها در واحد زمان و دامنه آنها توسط نرم‌افزار eTrace ارزیابی شدند. نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می‌دهد که کتامین داخل صفاقی با دوز mg/kg 20 و 50 اثر معنی‌داری روی فعالیت‌های صرعی القاء شده توسط پنتیلن تترازول ندارد. تزریق داخل صفاقی کتامین با دوز mg/kg 20 و mg/kg 50 فاقد اثرات معنی دار در فعالیت‌های تشنجی القاء شده توسط پنتیلن تترازول است و در دوزهای مورد نظر فاقد اثرات تحریکی و مهاری در فعالیت‌های مورد نظر است.